In de wereld van filmmuziek duikt af en toe een soundtrack op die je letterlijk de adem beneemt. De muziek die Amine Bouhafa heeft gecomponeerd voor de Franse film ‘Ni chaînes ni maîtres’ is zo’n zeldzaam juweeltje. Deze soundtrack is niet zomaar een verzameling nummers; het is een meesterwerk dat de essentie van de film weet te vangen en te versterken.
Bouhafa’s composities voor deze film over het 18e-eeuwse marronnage op het eiland Mauritius (niet te verwarren met de Amerikaanse Underground Railroad) zijn een schoolvoorbeeld van hoe filmmuziek het maximale cinematografische effect kan bereiken. Elk stuk is zorgvuldig geconstrueerd om de emotionele lading van de beelden te ondersteunen en te verdiepen. Het resultaat is een soundtrack die je meeneemt op een intense, meeslepende reis door de wereld van de film. Neem bijvoorbeeld het nummer ‘Mame Nguessou’. Sluit je ogen terwijl je luistert, en je voelt letterlijk kippenvel opkomen. De combinatie van subtiele percussie en een langzaam opbouwende spanning creëert een sfeer die zowel beklemmend als hoopvol is – perfect passend bij het thema van slavernij en de zoektocht naar vrijheid.
Deze soundtrack is niet bedoeld om als losse nummers beluisterd te worden. Het is een integraal werk dat van begin tot eind ervaren moet worden, net zoals de film zelf. Bouhafa heeft een muzikaal verhaal gecreëerd dat parallel loopt aan het visuele narratief, waardoor de luisteraar wordt ondergedompeld in de emotionele reis van de personages. Hoewel het jammer is dat de muziek niet met een echt orkest is opgenomen – een realiteit in de hedendaagse filmindustrie waar vaak budgettaire beperkingen gelden – is het resultaat van Bouhafa’s geprogrammeerde muziek niets minder dan verbluffend. De composities klinken organisch en levendig, een bewijs van Bouhafa’s technische vaardigheid en artistieke visie.
Het nummer ‘Safara’ is een perfect voorbeeld van Bouhafa’s vermogen om adembenemend mooie muziek te creëren. De delicate pianoklanken, vermengd met subtiele elektronische elementen en een onderliggende, pulserende beat, creëren een gevoel van urgentie en hoop. Het is muziek die je hart sneller doet kloppen en je geest meevoert naar een andere tijd en plaats. Wat deze soundtrack zo bijzonder maakt, is hoe filmisch de muziek is. Dit is filmmuziek in de meest letterlijke zin van het woord – een kunstvorm die het beeld ondersteunt en versterkt. Bouhafa’s composities fungeren als een onzichtbare verteller, die de emotionele ondertonen van elke scène blootlegt en versterkt.
Als kers op de taart heeft Bouhafa een gezongen nummer opgenomen met de Senegalese zangeres Julia Sarr. Haar bijdrage op ‘Dellu’ is niets minder dan een godsgeschenk. Sarr, die vorig jaar al indruk maakte met haar album ‘Njaboot’, bewijst hier opnieuw waarom ze een steeds meer gevraagde zangeres is. Haar stem, vol warmte en karakter, voegt een extra laag van authenticiteit en emotie toe aan de soundtrack. Haar zang vormt een betoverende melodie, die gedragen wordt door prachtig kora spel en voortgestuwd wordt door een subtiel koor. Wondermooi
Het is belangrijk op te merken dat deze soundtrack, hoe indrukwekkend ook, waarschijnlijk niet de erkenning zal krijgen die het verdient. ‘Ni chaînes ni maîtres’ is een Franse film die mogelijk niet eens in Nederlandse bioscopen te zien zal zijn. Toch behoort deze filmmuziek tot de mooiste die in jaren is geproduceerd, juist omdat het zo perfect de essentie van film als medium weet te vatten. Amine Bouhafa’s soundtrack voor ‘Ni chaînes ni maîtres’ is zonder twijfel een van de hoogtepunten van het filmmuziek seizoen. Het is een werk dat de grenzen van wat filmmuziek kan zijn, verlegt. De combinatie van technische vaardigheid, emotionele diepgang en cinematografisch inzicht maakt deze soundtrack tot een absoluut meesterwerk.
Voor liefhebbers van filmmuziek, of simpelweg voor degenen die op zoek zijn naar een meeslepende muzikale ervaring, is deze soundtrack een must-listen. Het tekent de kracht van muziek om verhalen te vertellen en emoties over te brengen, zelfs zonder de bijbehorende beelden. In een wereld waar filmmuziek soms naar de achtergrond verdwijnt, staat Bouhafa’s werk als een vuurtoren van creativiteit en artistieke integriteit.
Deze soundtrack hoort bij het mooiste dat dit jaar is uitgebracht en verdient een plaats in elke serieuze muziekcollectie. Het is een werk dat je steeds opnieuw zult willen beluisteren, telkens nieuwe lagen en details ontdekkend. Amine Bouhafa heeft met ‘Ni chaînes ni maîtres’ bewezen dat hij tot de top van zijn vakgebied behoort, en we kunnen alleen maar hopen dat deze soundtrack de weg zal banen voor nog meer van zijn briljante composities in de toekomst. (9/10)