De Eerste Pinksterdag is een dag waarop men gewoonlijk hier en daar wat rust neemt en nadenkt over zonde en genoegdoening. Kula Shaker, de iconische Britse rockband, trad op in de Muziekgieterij in Maastricht. Hoe beledigd de heilige geest in dit gezegende pand ook werd, er was geen reden om dit bezoek uit te stellen. Hoe was de muziek? Laten we eens kijken.
Kula Shaker, gevestigd in 1995, is een opmerkelijk kenmerk van de oude rock geschiedenis. De band zou waarschijnlijk het beste kunnen worden beschreven als psychedelische rock vermengd met een vleugje Indiase beeldspraak. Dit voordeel stelde hen in staat om zich te onderscheiden van hun tijdgenoten waardoor hun ‘K’ album (1996) grenzeloze populariteit bereikte met hits als ‘Tattva” en ‘Govinda’. Ondanks de ontbinding vijf jaar later, in 1999 om exact te zijn, kwamen ze weer samen in 2005 en hebben ze onophoudelijk muziek gemaakt. Crispian Mills, die de rol van zanger-gitarist op zich nam, stond aan het roer met Alonza Bevan op bas, Paul Winterhart op de drums en Jay Darlington, bekend als Gandalf, aan het Hammond orgel.
De zaal was slechts halfvol, wat in sommige aspecten afwijkt van de voorgeschreven norm voor popbands. Het was dit keer veel gemakkelijker om te ademen en wat te drinken halen ging zonder het gevoel te hebben een sardien te zijn. In dit opzicht was de sfeer meer vertrouwelijk en onofficieel, vrij van de meestal benauwde lucht in de concertzalen.
De Shakers trapten het concert even na 21.00 uur af. Kula Shaker zong van hun album ‘Natural High’ ‘Gaslighting’.
“Brothers and sisters, we are gathered here together to witness the great congregation in this Aquarian age of communication and re-humanization. The revolution will not be live-streamed across all social platforms. You will receive no notifications only de-hypnotisations, revelations, and realisations”,
zong Crispian Mills en hij droeg een coole kaftan. De show hield het publiek meteen in haar greep. Dit zou leuker worden dan je misschien had mogen verwachten, dat bleek al snel. Als tweede nummer werd ‘Hey Dude’ gespeeld, een van hun bekendste hits. Het kreeg een wat lauwe receptie. Misschien heeft het publiek wat tijd nodig om los te komen, maar zelfs in dat geval is het misschien wat beter om een van je bekendste nummers niet zo vroeg in de set te spelen. Jay ‘Gandalf’ Darlington zat achter het Hammondorgel en maakte van de Kula Shaker-sound iets magisch. Zonder hem zou Kula Shaker waarschijnlijk niets meer dan een 13-in-een-dozijnrockband zijn, maar hij maakt de muziek speciaal. Wat een geluk dat hij inmiddels terug is op het Kula Shaker nest. Nadat de band in 1999 uiteen was gegaan was hij bij Oasis, en later zelfs bij die vervelende Noel Gallagher gaan spelen! Verder is het kunstig en overmatig gebruik van wah-wah pedalen een van de sleutels tot de speciale Kula Shaker sound. Opeenvolgende groovende nummers zoals ‘Natural Magick’ en ‘Indian Record Player’ gingen erin als het woord God’s in een ouderling.
Halverwege het optreden pakte Crispian een ukelele en stelde een nieuw nummer voor, ‘Bring Them Back Home’, een anti-oorlogslied dat bijzonder goed werd ontvangen. Om onbekende redenen werd de setlist herschikt. Na kort overleg met de monitor-mixer en met elkaar ging de show verder. Het leek erop dat er een probleempje was met de volgorde van de backingtracks, die voornamelijk nodig waren voor het gebruik van de backingvocalen en percussie. De rest van de set verloopt zonder problemen. ‘Tattva’ kwam wat eerder dan gepland, maar dat haalde niets weg van de energie van de uitvoering. Het hoogtepunt van de avond was ongetwijfeld ‘Hush’, het laatste nummer van de reguliere set. Het is duidelijk dat ze nog uren door hadden kunnen gaan, maar het is tijd.
Het optreden van Kula Shaker in Maastricht was misschien niet hun beste, maar het was een onvergetelijke avond voor iedereen die aanwezig was. Als je de keuze had te wachten tot iemand de heilige geest over ons uitschonk of naar een rockconcert met Kula Shaker te gaan, de Muziekgieterij was waarschijnlijk de juiste keuze. De intieme sfeer, de sfeer en het geweldige rock maakten dit het perfecte concert van Eerste Pinksterdag.
Foto’s (c) Jan Vranken