Hoewel de artiest zijn bekendheid te danken heeft aan de hit ‘Slow Down’, waarmee hij de elfde positie op het Eurovisie Songfestival in 2016 behaalde, deed Douwe Bob allesbehalve rustig aan. Om 19.30 uur stroomden de eerste fans naar binnen. Van jong tot oud, van man tot vrouw, iedereen was in de zaal te vinden. Om 20.30 uur gingen de lampen uit en stond de jonge Melle met zijn band op het podium.
Het was duidelijk dat het publiek nog moest wennen tijdens de eerste paar nummers. Toen Melle in een emotionele speech het nummer ‘Life is too easy on me’ aankondigde, sprak hij de woorden: “Het is een echt luisterliedje, dus ik hoop dat jullie mij goed kunnen horen.” Het publiek was muisstil en alle aandacht was gevestigd op de zanger die zingt over hoe ‘oneerlijk’ het is dat hij nog een mooi leven heeft gehad met weinig tegenslagen. Melle benadrukte verder zijn dankbaarheid naar het publiek. “Ik wil jullie bedanken dat jullie voor het voorprogramma aanwezig zijn, dat gebeurt niet altijd. Bedankt daarvoor.” Hij sloot de set af met een feestelijk en dansbaar nummer, wat ervoor zorgde dat het publiek goed klaargestoomd werd voor Douwe Bob.
Douwe begon de set met ‘Where Did All The Cool Kids Go?’, een herkenbaar en dansbaar nummer. De zaal raakte gelijk gevuld met energie en er werd volop gezongen en gedanst. Douwe genoot er zelf ook enorm van. Zijn grote glimlach, inclusief iconische gouden tanden, toverde ook een glimlach op het gezicht van het publiek.
Na een paar nummers besloot hij zijn publiek te testen. Tijdens ‘How Lucky We Are’ wachtte hij expres iets langer dan normaal met doorzingen, wat resulteerde in een harmonieuze samenzang van het publiek. Zowel Douwe als het publiek konden hierom lachen en besloten gewoon lekker door te zingen.
Een aantal dansbare nummers later nam Douwe opeens een serieuze toon aan. Tijdens de aankondiging van ‘Nothing At All’ bereidde hij het publiek voor op wat ging komen: “Pak de tissues maar, want janken zul je,” zei hij door de microfoon voordat de eerste noot werd gespeeld. Douwe had overduidelijk gelijk; het zal ongetwijfeld bij iedere show gebeuren.
Tijdens een stilte in het optreden schreeuwde iemand uit het publiek het woord ‘homo’ keihard. Douwe reageerde hier goed op. “Homo? Nee, ik heet Douwe Bob,” antwoordde hij gevat. Hierop volgde een zacht applaus van de mensen uit het publiek en de roeper ging door, maar deze keer schreeuwde hij “Douwe!”
Douwe was niet de enige die op het podium stond om nummers van zijn nieuwe album te zingen. Voor het nummer ‘Sailing’ haalde hij Jennifer Ewbank tevoorschijn. Tijdens zijn aankondiging liet hij duidelijk zijn waardering voor Jennifer blijken. Hij gaf aan dat het nummer het eerste was dat niet door hem geschreven is maar toch op het album terecht is gekomen. De uitvoering van het nummer was prachtig, zoals bedoeld, maar achterin de zaal was het te rumoerig om het goed te kunnen horen.
Ondanks dat de spanning achterin de zaal begon te stijgen, wist Douwe de sfeer goed te behouden. Met onder andere de hits ‘Slow Down’, ‘Nothing To Lose’ en de zomerhit van dit jaar ‘This World Is Our Home’ sloot hij de avond goed af. Na een lange signeersessie achteraf vertrok zowel het publiek als Douwe Bob met een voldaan gevoel naar huis.
Foto’s : Ilona van der Hoek