His Lordship is een rock’n roll duo uit het Verenigd Koninkrijk dat de kunst verstaat om rock’n roll terug te brengen tot niet meer dan de strikt noodzakelijke ingrediënten, om die dan vervolgens zo smakelijk optellen dienen dat niemand zijn portie aan Fikkie door zal schuiven.
Het duo, James Walbourne op gitaren en leadvocals, en daarnaast de Deen Kristoffer Sonne op drums, heeft de laatste jaren een opmerkelijk parcours gelopen, om nu dan eindelijk hun echte debuutalbum uit te brengen op het Psychonaut Sounds label. Ergens tijdens dat parcours dat bestond uit heel veel liveoptreden, maakte Kristoffer kennis met James, die toen al door Chrissy Hynde was ingelijfd als Pretender. Inmiddels hadden waren er, na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd door oer-Pretender, drummer Martin Chambers, nog maar twee Pretenders over. Het is volstrekt begrijpelijk dat Hynde geen seconde twijfelde en van His Lordship haar nieuwe Pretenders maakte.
Als Pretenders hebben ze inmiddels een album gemaakt dat bij de beste van the Pretenders gerekend kan worden. Ze speelden samen over de hele wereld van clubs tot gigantische stadions als mede headliner van Guns’ n Roses, dus er staan inmiddels heel wat kilometers op de teller. Ik zag ze in november 2022 voor het eerst als voorprogramma bij Jason Isbell & the 400 Unit in de Roma in Antwerpen. Tijdens een onvoorstelbare energieke show als voorprogramma maakte de band het toen onmogelijk voor Isbells outfit om daar later nog overheen te komen.
Nu dus hun titelalbum. In een klein half uur jaagt de band er 12 nummers doorheen. Lekker hoog in de energie dus. Maak niet de fout te denken dat dit een retro band is. Alleen ‘Rock Fall Echo Dust’ ademt wel heel erg de Brian Setzer feel. De andere nummers zijn vooral vooral rauw, heftig en heel erg 2024. Het album werd geproduceerd door David Wrench en Tchad Blake die we kennen van hun werk met onder anderen Arctic Monkeys en Black Keys.
Zo goedkoop als hun pakken zijn, zo arrogant is de attitude die deze mannen in hun muziek leggen. Heerlijk, wat een branie. ‘All Crancked Up’ is het devies van deze band. Het nummer met dezelfde titel heeft precies deze attitude. Walbourne is een gitaarduivel die speelt alsof zijn leven ervan hangt. ‘The Repenter’ is het rustpunt op het album. Bezwerend en nerveus probeert de energie zich een weg naar buiten te banen. Je hoort dat de mannen moeite moeten doen het binnen te houden. Dit debuutalbum is rauw, lekker, en geeft hoop voor alle liefhebbers van rock ’n roll. Als de muziek al dood zou zijn, of aan de beademing, dan is His Lordship de toegesnelde verpleger met het shot broodnodige adrenaline. Dit album kan alleen maar bedoeld zijn om luisteraars naar de liveshows te trekken, want daar, in hun natuurlijk habitat, met hun slecht zittende goedkope pakken en een halflege fles Jack Daniels op de versterker is de band pas echt in hun element. Dit is een topalbum. Punt. (8/10) (Psychonaut Sounds)
