Met ‘The Playful Maziness of Art’ brengt het Nederlandse Hark! en Co op 4 november hun derde album uit. Dit keer 12 nummers, geïnspireerd door het werk van Edgar Allen Poe, de Amerikaanse negentiende eeuwse schrijver wiens werk al eerder inspiratiebron was voor muzikanten. Meest anspruchsvolle voorbeeld daarvan blijft uiteraard het legendarische album ‘Tales Of Mystery And Imagination; Edgar Allen Poe’ uit 1976 van Alan Parsons Project.
‘The Playful Maziness Of Art’ is een heerlijk eigenwijs en eigenzinnig album geworden, waarbij de arrangementen bevolkt worden door elektronica, maar ook door veel strijkinstrumenten, piano en akoestische gitaar. Er is ook veel aandacht besteed aan de arrangementen, zowel de vocalen als de instrumentatie. Een heel erg goed verzorgd en professioneel gemaakt album dus. Harke Jan van der Meulen, de componist en drijvende kracht achter dit project, heeft een aantal erg goede zangers aan dit album weten te verbinden. Naast Ricky Koole, Vera van der Poel horen we ook nog Jelle Paulusma (Daryll-Ann, Her Majesty) en Hans Croon.
Opener ’The Valley Of Unrest’ is een prachtig nummer, met beatle-esque strijkers en zang. Dat is wat makkelijk getypeerd, maar voldoet als ‘smaak’ aanduiding. De opbouw is erg mooi en werkt naar een climax toe, die qua vorm nog vrij verrassend is. Erg origineel. Doet goed te horen dat er in Nederland nog zo zorgvuldig, creatief en doordacht muziek gemaakt wordt.
De toon is daarmee gezet voor een bijzonder ongewoon album, heerlijk eigenwijs, niet voor iedereen, maar daardoor wel meer dan de moeite waard. ‘Eulalie’ een swingende track over huwelijksgeluk die bij mij zelfs een lichte ‘Talking heads’ vibe oproept. Een liedje om op repeat te zetten als je van een slecht humeur afgeholpen moet worden.
Is het leven wel echt? Zijn wij wel werkelijk bestaand? Poe vroeg het zich al af in zijn gedicht ‘A Dream Within A Dream’ een thema dat in de mensheid terug blijft komen. Denkende wezens zijn we, dus contemplatie over ons bestaan in ons niet vreemd. Gen-Z vraagt zich tegenwoordig af of we net slechts een level zijn in een computergame. Wellicht, maar geef mij maar deze prachtige song van Harke! & Co. Luister dan naar deze originele en adembenemend mooie vocalen. De manier waarop Harke zijn thema’s benadert doet me ook wel denken aan het werk van Angelo Branduardi, die neemt ook vaak dit soort klassieke thema’s om die op geheel eigen wijze te verkennen en een volledig origineel smoel te geven.
Het beste nummer op dit album vind ik ‘Evening Star’ met een feature van Hans Croon. Waarover ik even moest nadenken, maar ik denk dat het de Hans is van the Dutch. Dat iemand me maar corrigeert als het niet waar lijkt te zijn. Mag ik een applausje voor dit nummer? Wat een verademing. Wat een schoonheid. Zang met een randje Bowie. Indringend. En dan hoe het openbreekt naar het ‘refrein’ zoals we het dan voor het gemak zullen noemen. Chapeau. En dan die gitaar. Prachtig.
En zo gaat het album door met het ene prachtige nummer na het andere. ‘Eldorado’ nog even eruit halen. Wat een pareltje. Na dit album een aantal keer gehoord te hebben, blijft het groeien en over je schouders vallen als een lekker vertrouwd vest dat de warmte van je open haard nog extra lang vasthoudt. Het is te hopen dat we dit live mogen gaan zien in de clubs of zelfs de theaters in Nederland. (Dames en heren programmeurs, letten jullie ook even op?).
‘The Playful Maziness Of Art’ is het leukste album dat in Nederland in 2023 tot nu toe is uitgebracht. Heerlijk eigenwijs, topliedjes, mooi uitgevoerd. Wat wil een mens nog meer? Live dus, ik wil dit live gaan zien!
(8/10)(eigen beheer)
