We schrijven 1987. Een jaar dat voor eeuwig herinnerd zal worden door twee zaken. Als eerste natuurlijk de legendarische speech van President Reagan bij de Berlijnse muur.‘Mr Gorbachev… Mr Gorbachev, tear down this wall!’ Historische woorden op een historische plek uitgesproken door een middelmatige acteur in de rol van zijn leven. Woorden die een profetische betekenis bleken te hebben. Terwijl Reagan deze woorden uitsprak was er op alle radiostations wereldwijd een nummer dat niet van de FM af te branden was. ‘Never Gonna Give You Up’ van Rick Astley was de wereld aan het veroveren en zou een plek weten te vinden in ons collectieve bewustzijn. Rick Astley werd er onsterfelijk door. Geen zorgen, hij is nog onder ons en heeft zelfs zojuist een nieuw album het levenslicht doen zien.

‘Are We There Yet’ schotelt ons twaalf hagelnieuwe liedjes van Rick Astley voor. Sinds ‘this badass motherfucker’, zoals Dave Grohl hem noemde toen hij Astely aankondigde om samen met Foo Fighters zijn grote hit te spelen op CalJam en in de O2 Arena, is Astley een ‘certified guilty pleasure’ geworden, en weet ook Gen-Z wie hij is. Ideaal moment dus om met nieuw materiaal te komen.

‘Never Gonna Give You Up ‘ werd nog geschreven door Stock, Aitken & Waterman, het schrijvers- en producerstrio dat in die tijden vrijwel een doorlopend abonnement had op de hoogste tien plaatsen van de internationale hitparades. Die samenwerking is er niet meer. Astley trok zich in 1993 terug uit de muziekindustrie om zijn dochter op te voeden, een nobel en verstandig streven. Nu is het dus of hij quasi opnieuw moet beginnen, al heeft hij zijn heritage op zijn palmares staan .

Het nieuwe album werd door hemzelf geproduceerd. Een rol die hij al vaker bij zijn eigen albums kreeg, maar die denk ik toch meer als een juridische greep gezien moet worden dan dat hij daadwerkelijk de rol van producer op zich heeft genomen, al hoop ik dat ik me daarin vergis. De nummers zijn allen van eigen hand.

Na een eerste draaibeurt vallen een tweetal dingen op. Het album klikt voortreffelijk en de vocalen zijn ook van hoge kwaliteit. Astley zijn stem klinkt mogelijk nog beter dan in zijn commerciële hoogtijdagen, ook met name de backing vocals zijn een echte toevoeging aan dit album. Luister bijvoorbeeld maar eens naar ‘Golden Hour’ waarin Astley een soort van blue-eyed soul-achtige gospel-pastiche neerzet die erg goed is gelukt. De backings worden verzorgd door Dawn Joseph en Lauren Johnson, die al jaren met Astley samenwerken, vandaar de synergie in de vocalen.

Ook een nummer als ‘Never Gonna Stop’ is een echt radiovriendelijk nummer. En zo kunnen we in principe alle twaalf de tracks afgaan. Het album heeft een erg constante kwaliteit. Er staat geen echte knaller op, en zeker geen nieuwe ‘Never gonna give you up’, maar het is een album waar helemaal niets op aan te merken valt. Een professioneel gemaakt commercieel album, dat het zeker beter dan gemiddeld zal gaan doen, gedragen door de status die Astley tot in de eeuwigheid zal hebben. Daar gaat dit album ook niets aan veranderen.

Dat gezegd hebbende is dat allemaal niet genoeg om een blijvende indruk te maken. Astley neemt geen risico’s en doet slechts wat hij heel goed kan. Daarmee komt het album niet boven het maaiveld uit. Dit is entertainment. Goed entertainment, maar niet meer dan dat. Bij ‘Britain’s Got Talent’ zou hij met een ja van drie van de vier juryleden door mogen, maar zeker geen gouden buzzer krijgen.

Ergens is dat jammer, want Astley heeft wel ballen. Dat laat hij zien als hij naast Dave Grohl op het podium gaat staan. Als zanger is hij goed genoeg om een album te kunnen dragen. Op dit album klikt hij een beetje als een Engelse Joshua Kadison, maar dan met minder goed songmateriaal.

Als album is ‘Are we there Yet’ het net niet. Het is een vakkundig gemaakt album waarbij echter op geen enkel moment de wenkbrauwen omhoog gaan, of er ergens kippenvel ontstaat. Mooi gezongen ook, maar mooi zingen , dat kunnen er meer. Het album weet niet te raken. Het zij zo. Ik ben bang dat er zo nog velen zullen volgen. (7/10)(Media House Limited)

Deel: