Het hoog tussen de mergelrotsen en het groen verscholen openluchttheater Valkenburg is al sinds 1916 in gebruik. Eerst en vooral voor toneelstukken en ook voor de uitvoering van opera’s kwam het theater einde vorige eeuw steeds verder in verval en werden er eigenlijk slechts nog kindervoorstellingen gegeven. In het begin van deze eeuw leek het doek voorgoed te gaan vallen voor deze voor Nederland unieke locatie, totdat een omwonenden initiatief eigenlijk ervoor zorgde dat het prachtige theater zijn culturele functie weer waar kon gaan maken. Nu er met de huidige meer dan uitstekende programmering niet alleen een lokale of regionale, soms zelfs internationale dekking is van toeschouwers is het theater een gevestigde waarde geworden voor cultuurbeleving in het zomerseizoen. Chapeau voor de programmatie van het Openluchttheater; die is gewoon absolute topklasse.
Dat bleek maar weer eens met concert van het Metropole Orkest, onder leiding van Vince Mendoza, samen met de oorspronkelijk uit Kameroen afkomstige bassist, componist en zanger Richard Bona. Mendoza, wiens samenwerking met het Metropole Orkest nu al 29 jaar duurt, heeft inmiddels maar liefst 4 Grammy Awards op zijn schoorsteenmantel staan, waaronder die voor het beste arrangement voor Joni Mitchell’s hit ‘Both Sides Now’. Richard Bona maakte samen met John Legend het album ‘Tiki’, waarvoor hij genomineerd werd voor een Grammy Award (naast zijn inmiddels grote eigen catalogus) en speelde samen met de groten der aarde zoals Harry Belafonte en de Pat Metheny Group. En dat stond dan gewoon op een zondagavond in Valkenburg op het podium van het openluchttheater.
Het Metropole Orkest opende de avond met ‘Barcelona’, een compositie van Mendoza voor het Metropole. Het staat op het album ‘Olympians’; lekker recent werk. Een mooie opbouw met een prachtige saxofoon, gitaar en trompetwerk. Meteen werd duidelijk dat de kracht van de samenwerking van Mendoza en het Metropole Orkest ligt in het zo prachtig uit kunnen voeren van deze prachtige arrangementen die zo poppy en modern klinken. Niet voor niets behoort het Orkest tot de beste orkesten ter wereld. Mendoza droeg de opener op aan Max Verstappen, want “die heeft ook wat Barcelona”.
Vince Mendoza kondigde met veel humor de muzikale gast aan. Richard Bona ging temidden van het orkest recht tegenover Mendoza zitten en gezamenlijk trapten ze af met ‘Engingilaye’ een stuk dat Bona 20 jaar geleden opnam voor zijn album ‘The Tale’. Heerlijk om deze complexe muziek zo prachtig compleet uitgevoerd te horen worden. Bona straalde te midden van het orkest en had het zichtbaar naar zijn zin. De chemie tussen Mendoza en Bona was duidelijk. De avond was prachtig begonnen en kon eigenlijk alleen maar beter worden.
‘Uprising of Kindness’ nam het prachtige strijkersarrangement van Bona’s origineel over. Bona’s stem doet bij een nummer als dit erg denken aan die van de Congolese zanger Lokua Kanza, waarmee hij ook al samenwerkte. Bona kreeg het voor elkaar om het openluchttheater om te toveren tot een gezellige huiskamer. Het geluid was erg goed en dus was het genieten geblazen.
Een van de hoogtepunten van deze avond werd de uitvoering van ‘Kalanbancoro’ dat Bona origineel opnam met de Malinese superster Salif Keita. De jazzy afro-groove nam het over en sloeg definitief over naar het publiek. Het nummer werd naar grote hoogten gestuwd door een waanzinnige saxofoonsolo die alle handen op elkaar kreeg. Bona kwam op dreef en even later kwam het soulvolle ‘Please Don’t Stop’, het met John Legend samen gemaakte Grammy genomineerde nummer. Ook met vocals van Bona zelf bleef dit nummer volledig overeind. Stilzitten ging niet meer.
Na de pauze werd heel even gas teruggenomen met ‘Ponda’, een prachtig gezongen bolero waarbij de strijkers kleurden alsof we naar een romantische film aan het kijken waren.
Richard Bona is in zijn element en heeft het zichtbaar enorm naar zijn zin op het podium in Valkenburg. In een a capella sequence liet hij het publiek meezingen. Bona wond de mensen om zijn vinger en zij laten het maar al te graag gebeuren. Dan laat Mendoza het podium aan Bona. Die gaat een kwartiertje met een loopstation en zijn stem spelen. Grandioos wat de man ermee kan doen. Je ziet de loopstation steeds vaker bij live optredens, zo ook bijvoorbeeld enkele maanden geleden in Antwerpen, toen Faada Freddy de tent platspeelde met een loopstation. Maar Bona gebruikte het niet alleen als gimmick maar als volwaardig instrument. Chapeau. Hij kreeg er de handen goed mee op elkaar.
Richard Bona en het Metropole Orkest onder leiding van Vince Mendoza kregen een staande ovatie in Valkenburg. Voor de toegift wenste Bona te zien dat het publiek de “bumbum ging shaken”, hij moest er zelf om lachen. Daarna speelde het orkest samen met Bona Valkenburg definitief plat met een swingend stuk waarin Soul, Kaseko en Jazz samensmolten tot een onweerstaanbare dansmix. Bona liet nog eens even zien wat voor ongelooflijk goede bassist hij is. Richard Bona won het publiek in Valkenburg voor zich in met een muzikale show van heel hoog niveau en zijn innemende en sympathieke persoonlijkheid.
Komende week is hij nog samen met het Metropole Orkest te zien in Eindhoven. Als dat ook zo’n feest wordt, kan het niet lang duren voordat we Richard Bona weer terug zien in Nederland. Bona zelf heeft er zin in, dat is duidelijk.
Foto’s (c) Jan Vranken
