Op zaterdag 18 maart stond de Southern Bluesnight weer op het programma. En dit keer was het ook nog ‘ns de 25ste editie van het festival. Reden te meer om dit altijd weer geweldige festival te bezoeken, want men had dit keer extra uitgepakt met de bezetting. Op het affiche pronkten immers diverse topbluesartiesten en de trouwe bezoekers waren weer van heinde en verre gekomen om dit spektakel niet te missen. En zij werden niet teleurgesteld in hun verwachtingen; het werd een avond vol met geweldige bluesmuziek voor elke smaak. Van de roots en folk van Goldwasser,
Rannenberg en Wade ging het naar de stomende bluesrock van Phil Gates.
Een stop op weg van Limburgzaal naar Rabozaal bij de ‘Juke Joint’, een klein podium in de foyer van
het theater, leverde een kennismaking op met de enorm energieke Sugar Queen. Deze hyperactieve dame kreeg met haar aanstekelijke funky blues het meeswingende publiek aan het dansen op het superkleine dansvloertje vlak voor het podium.
Verder ging het naar de Rabozaal. Hier brachten Hans Theessink en Big Daddy Wilson het
publiek in vervoering met hun stemmige sobere folk. Hun stemmen pasten wonderwel
mooi bij elkaar en soms volstond het om een melodie slechts te neuriën om het publiek
in ademloze bewondering toe te laten kijken. Het contrast met de swingende blues van Curtis Salgado in de Limburgzaal was dan ook groot.
Een avondje Southern Bluesnight levert altijd weer keuzestress op, want in de Rabozaal
had inmiddels alweer Mud Morganfield het podium beklommen. Mud, zoon van Muddy
Waters, leverde samen met zijn band een puike show. De dandy-achtig geklede zanger
liet zich begeleiden door een geweldige gitarist die de één na de andere virtuoze solo uit
zijn gitaar toverde. Ook de pianist liet zich niet onbetuigd en speelde zelfs met zijn voet
de sterren van de hemel. De toegift was een schitterende uitvoering van ‘I’m a man’ van
Bo Diddley.
De laatste show alweer op dit heerlijk avondje was van Giles Robson, een fenomenale
harmonica tovenaar, en door Fat Harry, die overigens allesbehalve ‘fat’ was maar wel
geweldig gitaar kon spelen. Zij sloten als laatste act de geweldige 25ste editie van de Southern Bluesnight af.
Southern Bluesnight organisator van het 1 ste uur John ‘Groovetime’ Hendrix neemt na 25 jaar afscheid.
Als je als trouwe bezoeker van de Southern Bluesnight weer een avond hebt kunnen genieten, sta je zelden stil bij de mensen achter de schermen die dit alles toch maar weer hebben georganiseerd.
Deze 25ste editie van het roemruchte bluesfestival zou echter in het teken staan van het afscheid van John Hendrix. De nu 75-jarige icoon voor de Limburgse blues-scene vond het, na 25 jaar, tijd om het stokje over te dragen. Hij hoopt dat het festival in dezelfde spirit door kan blijven gaan en zal altijd betrokken blijven.
John was als gepassioneerd muziekliefhebber al in de zeventiger jaren betrokken bij de organisatie van allerhande culturele activiteiten. Zo presenteerde hij, samen met Hubert van Hoof, jazz programma’s op radio-omroep Sittard en later op L1. Eén van deze programma’s, genaamd
‘Groovetime’ leverde hem de bijnaam ‘John Groovetime Hendrix’ op. Zaterdagavond nam hij op bescheiden manier afscheid van zijn levenswerk. Hij werd geëerd door het podium in de Limburgzaal om te dopen tot ‘Groovetime stage’.
Foto’s (c) Eric Bleize
