Hij is er! Het debuutalbum van Yerra Yerra met dezelfde titel, ‘Yerra Yerra’. Een muzikale tocht door de talloze emotionele schommelingen van de afgelopen 3 jaar waarin de Belgische no-nonsense rockband via Candlebags in Yerra Yerra transformeerde. Een lange bevalling waarin, effectief een bevalling, maar ook een globale pandemie en tal van levensgebeurtenissen de band versterkt heeft.
‘Ýerra Yerra’ is op verschillende locaties in Belgisch Limburg opgenomen en bevat flarden van bluesrock, new wave, lo-fi indietronica, postpunk, techno en meer. Waarom hokjes-denken, toch? Hier en daar klinkt zelfs wat filmische Ennio Morricone of Quentin Tarantino door in de nummers, zoals bij ‘Fountain of Love’, dat met een dikke productie een van de beste tracks van ‘Yerra Yerra’ is. ‘Fountain of Love’ heeft de band meegenomen als erfenis van de Candlebags-periode, en dat is maar goed ook, want het nummer past precies bij de evolutie van de band; diep pompend en ritmisch met de hypnotiserende stem van Inge Henrotay.
Productioneel zit het sowieso wel goed met het album, want ook ‘Leftout’ bevat een strakke productie, die je wat doet terugdenken aan de groezelige donkere concertholen van de jaren 80 waarbij je doet denken aan de donkerdere periode van bands als Joy Division of The Jesus and Mary Chain, Siouxsie And The Banshees en My Bloody Valentine, hoewel de productie van ‘Yerra Yerra’ absoluut dikker is. Hierdoor hebben zangeres Inge Henrotay en haar mannen toch wel een mooie brug weten te slaan tussen de noiserock en New Wave van vroeger en de hedendaagse postpunk en indierock.
Drummer Robson Mangelschots blijft de gehele plaat nadrukkelijk aanwezig, waarbij gitarist Seppe Dausi en de effecten van Wout Rutten toch wel een erg uitgesproken saus over de muzikale maaltijd hebben gelegd. Dit is wellicht het best te horen op ‘Swimming‘, dat twee weken geleden al op Maxazine in première ging.
Afsluiter ‘Rainforest’ is zoals het hoort een duidelijke afsluiter. Wat invloeden van Primus, Pink Floyd en wat gevoelsmatige ambiënt waarbij Henrotay op dwarsfluit a la Thijs van Leer (Focus) het instrument in de rockmuziek brengt. Niet allerdaags maar zeker ook niet onwennig hoe Inge haar muzikale weg via Yerra Yerra de wereld influit.
Met ‘Yerra Yerra’ zet Yerra Yerra een ijzersterk debuutalbum neer, waarmee ze zich mogen meten met de top van de Belgische rockscene. Het jaar is nog niet extreem oud, maar het moet toch al erg moeilijk worden als er in 2023 een beter Belgisch rockalbum zal uitkomen dan dit. En dat voor een debuutalbum… De mogelijke valkuil van ‘Yerra Yerra’ is alleen het beruchte tweede album, want met zo’n sterk debuut zijn de verwachtingen alleen maar hoog gespannen.
‘Yerra Yerra’ is absoluut een muzikaal meesterdebuut, wat van de band een van de grootste beloften van de Belgische hedendaagse muziek maakt. Aan Inge, Seppe, Robson en Wout om daar mee om te leren gaan, want het zou eeuwig zonde zijn om dit talent te laten verstoffen. (9/10) (Eigen productie)
