Je zou het een eeuwige strijd kunnen noemen, maar na 53 jaar is de hele discussie die in de jaren ‘60 van de vorige eeuw speelde over The Beatles en The Rolling Stones allang niet relevant meer. Beiden bands hebben hun invloed gehad op de muziekhistorie, en ook elkaar wel eens beïnvloed. Toch werd deze strijd na al die decennia weer aangehaald voor het theaterprogramma The Stones vs The Beatles door een band met grote namen uit de Nederpophistorie. Al sprak gitarist Harry Sacksioni deze avond in TivoliVredenburg in Utrecht liever van een ‘bende’, omdat hij de enige was die fan is van beiden bands. De andere leden gaven/speelden hun duidelijke voorkeur. Met in de gelederen ex-Kayak zanger Edward Reekers, voormalig zanger van De Kast Syb van der Ploeg, en de Italiaanse Paul McCartney lookalike Manny Angeletti. Hij speelde ook daadwerkelijk Paul McCartney in de musical ‘Let It Be’ op West End in Londen.
Uiteraard werden de songs van beiden bands afgewisseld. Verwacht daarbij echter geen hele grote ‘deep cuts’ voor de diehard fans van beiden bands. Want hoewel ‘Blackbird’ en ‘Here Comes The Sun’ nooit hitsingles zijn geweest in de jaren ‘60 (pas later toen ze digitaal op iTunes en Spotify kwamen te staan), maar albumtracks, is bij beiden bands wel echt gekozen voor de grote hits. Beginnend met een korte medley waarin ‘She Loves You’ en ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’ moeiteloos aan elkaar werden gerijgt. Het meest obscure was waarschijnlijk de wat vergeten Stones hitsingle (alleen in Nederland een hit geweest) ‘Heart of Stone’ en uiteraard de Lennon & McCartney compositie ’I Wanna Be Your Man’ die ze in 1963 aan de Stones weg gaven (en zelf lieten zingen door Ringo Starr op ‘With The Beatles).
Uiteraard doet dat niets af van wat er voorbij kwam. Het laat je nog eens met de neus op de feiten drukken hoeveel hits beiden bands hebben gehad die iedereen wel kent. Allemaal perfect uitgevoerd. Zo klonk Syb van der Ploeg zowaar echt als Mick Jagger zelf. Toch ging het pas echt vlammen tegen het einde in een geslaagde mashup tussen ‘Come Together’ en ‘You Can’t Always Get What You Want’, een vurig gitaarduel met George Harrison’s ‘While My Guitar Gently Weeps’ en ‘Brown Sugar’. Het laatste nummer spelen de Stones zelf inmiddels niet meer, omdat de tekst anno 2023 bepaalde associaties heeft die niet meer helemaal geaccepteerd zijn, maar daar werd deze avond weinig gehoor aan gegeven. Om vrolijk als laatste onvermijdelijke klassiekers als ‘Hey Jude’ en ‘All You Need Is Love’ eraan vast te klappen. Waarmee een einde kwam aan, niet aan de eeuwige discussie over welke van de twee bands er nou beter was, maar aan een eerbetoon aan de twee grootste bands uit de pophistorie.
