Het afgelopen jaar leek een beetje moelijk op gang te komen als het gaat om mooie muziekreleases. Het leek wel hoe verder het jaar kwam, hoe mooier de releases werden.
Voor Maxazine heb ik afgelopen jaar naar letterlijk honderden nieuwe releases geluisterd. Veel konden meteen weg, wegens op geen enkele manier interessant. Sommige riepen iets op, waardoor het interessant werd erover na te denken, ze te herbeluisteren en erover te schrijven. Uit die hele stapel is uiteindelijk na lang en rijp beraad, afwegen en heroverwegen de volgende top 10 van de voor mij beste albums van 2022 gedestilleerd.
Lambchop – the Bible
‘The Bible’ is van de eerste tot de laatste noot een groot, overwelmend muzikaal avontuur, dat voor niemand bang is en geen enkele concessie doet. Je zal het prachtig vinden of je zal het na een paar maten gillend het raam uitgooien. Kust moet emoties aanspreken en verwarren, je tot denken aanzetten. Dit album is dus kunst.
Nadine Khouri – Another Life
Nadine Khouri heeft zo’ n stem die je betovert en blijft achtervolgen. Luister naar prachtliederen als ‘Keep on pushing these walls’ , dat van een schoonheid is alsof ijskristallen in een door zonlicht beschenen winterochtend breken voordat ze de grond raken. Nadine Khouri dient op elke watchlist te staan van elke rechtgeaarde popmuziekliefhebber. Deze zou wel eens erg groot kunnen worden. Een groeidiamant.
The Delines – the Sea Drift
Een nieuwe kroon op het werk van The Delines. Of het een waar tijdloos meesterwerk kan gaan worden, net zoals ‘Imperial’ dat was? Die vraag kan no nog niet beantwoord worden. ‘Imperial’ trof de luisteraar, maar wie kende de band? Nu zijn de verwachtingen erg hoog gespannen, en die hooggespannen verwachtingen worden zeker waargemaakt op dit album. Bloedstollend mooi is de kwalificatie die er het beste bij past. Amy Boone, zangeres van the Delines, vertelde Maxazine ‘I almost feel like a rockstar’, ze glimlachte en vervolgde ‘ but a tragic one’. Dat het altijd zo mag blijven.
The Mars Volta – The Mars Volta
Dit album staat vol met parels, en elk nummer smaakt naar meer. The Mars Volta laat niet alleen haar uiterst hoge muzikale niveau nog eens horen, maar excelleert op dit album, ook met prachtige teksten. Teksten die diep persoonlijk zijn, maar zoveel poëtische ruimte laten dat je er ook heel makkelijk heerlijk in kunt verdwalen zonder bang te zijn de weg definitief kwijt te raken. Een absolute aanrader dus dit voor iedereen die interessante muziek wil ontdekken.
Stromae – Multitude
Het is moeilijk niet te houden van een artiest als Stromae. In feite heeft hij de moed, het talent en de muzikaliteit om ons allemaal een spiegel voor te houden met zijn muziek. Een talent en moed die niet aan ons allemaal in gelijke mate gegeven is. Stromae weet wederom te verbazen met zijn beste album tot nu toe. Zijn album is andermaal het bewijs dat lijden voeding geeft aan creativiteit en kunst.
Nits – Neon
Ik luister al veertig jaar naar Nits, dan ben je toch wel wat gewend zou je denken. Maar toch. Ook met ‘Neon’ weten deze alchemisten van de popmuziek de lat weer hoger te leggen. Nits zijn als een zeldzame fles Château Cos d’Estournel uit 1975, de nu perfect op dronk is. ‘Neon’ is andermaal een meesterwerk, een avontuur, opnieuw een eeuwigdurende bocht waar ik nooit uit wil komen.
Snarky Puppy – Empire Central
Het album brengt het beste van blues, hardrock, klassieke soul, moderne gospel, funk, new tech, fusion en jazz. samen, dat staat vast. De band doet dat op dit album altijd vanuit het funk-idioom. De basis voor elke track is de groove. League op bas, legt met percussie en drums een dwingend kader op aan de muzikanten die dit allen samen invullen als maakten ze samen een schilderij, waarvoor de basislaag al vast ligt. Wat dan gebeurt is niet alleen fusion, het versmelten van stijlen tot nieuwe muziek, nee Snarky Puppy bereikt op dit album pure synergie. De som der delen wordt groter dan de mathematische optelsom die eraan ten grondslag ligt.
Dry Cleaning – Stumpwork
Post-punk uit Zuid-Londen. Florence Shaw klinkt als de verkeerd begrepen liefdesbaby van Suzanne Vega en Lou Reed, waanzinnig. De muziek is orgineel, fris, je wordt er blij van. De teksten zijn onconventioneel en van een veel te hoog niveau voor een post-punk band. Ook alweer een plus. Het album telt 11 nummers en is daarmee veel te kort. Wat een revelatie. Deze moet je horen. Met het meer dan aanstekelijke ‘Gary Ashby’ heeft de band wat mij beteft een kandidaat voor liedje van het jaar te pakken.
A-hA – True North
Een unieke symbiose van een popgroep en een symfonieorkest. De composities weerspiegelen in gevoel en intensiteit de omgeving waarin het album is opgenomen. Althans, zo kan ik me dat voorstellen want ik ben nooit boven de poolcirkel geweest. A-ha laat je als luisteraar deze reis maken, met hen als gids. ‘True North’ is een topalbum.
Stella Donnelly – Flood
Gedragen door piano geeft Stella Donnelly zichzelf volledig bloot. Als je dit op deze manier kan, maar zeker ook durft, dan is er sprake van kunst. Kunst? Ja! Stella Donnelly gebuikt haar muziek om je emotioneel te raken, je te laten nadenken, je geest uit balans te krijgen. Kunst dus. Het gehele album is dus van uitzonderlijk hoog muzikaal en artistiek niveau.
