De zondag deed zijn naam eer aan, want de derde dag van Best Kept Secret kenmerkte zich door een strakblauwe hemel en stralende zon. Wie na twee festivaldagen moeite had met opstarten, hoefde zich geen zorgen te maken. De line-up was hier perfect op afgestemd.
Meskerem Mees
Als je na een lange nacht met weinig slaap nog niet klaar was voor het hardere werk, was Meskerem Mees de juiste artiest om je festivaldag mee te starten. In de duisternis van The Secret liet ze haar publiek letterlijk en figuurlijk stilstaan bij de glashelder gezongen diepzinnigheid van haar songs. De ingetogen tweestemmigheid met cellist Frederik Daelemans was adembenemend. Aan het eind van ‘Don’t ask me’ (if I sleep) wachtte het publiek een paar seconden met applaudisseren, alsof het de intieme sfeer niet wilde verstoren. Of misschien triggerde het woord slaap iets dat afgelopen nacht ontbrak. Uitgeslapen of niet, een optreden als dit maakt alles goed. Mees zorgt immers voor kippenvel, een unicum op deze zinderend hete dag.
Novastar
De openingsact op het hoofdpodium was Novastar. Tijdens het eerste nummer dat Joost Zweegers inzette achter de piano was het veld voor de ONE slechts half gevuld. Zweegers blauwe pak oogde wat misplaatst in de brandende zon tegenover het schaars geklede publiek, maar na het tweede nummer gooide hij gelukkig zijn jasje uit. Tegen de tijd dat Erik Rademakers en Robby Govaerts een bas- en gitaarsolo hadde gegeven, stond het veld al iets voller en zongen wat fans de nummers mee. Toen Zweegers op zijn piano sprong was er even luid gejuich te horen, maar verder was het een veilig optreden zonder veel hoogtepunten. Positiever geformuleerd: een goed moment om de schaduw aan de rand van het veld op te zoeken en even de benen te strekken.
Sampa The Great
Die benen had je nodig voor het volgende optreden in de TWO. Daar stond namelijk Sampa The Great op het podium. Dit optreden was alles behalve veilig en rustig. Direct bij het eerste nummer ging het dak eraf; Energy is een understatement voor wat er op dat moment niet alleen op het podium, maar ook in het publiek gebeurde. De van oorsprong Zambiaanse Sampa Tembo won de afgelopen jaren meerdere muziekprijzen en op het podium van de TWO liet ze zien waarom. De combinatie van funk, R&B, hiphop en rap raakte alle mogelijke snaren. Wie zichzelf The Great noemt heeft een flinke dosis zelfvertrouwen, maar dat leek volkomen terecht. Want great, dat is ze.
Sky Ferreira
Op hetzelfde podium was even later Sky Ferreira te zien. De vraag ws of de zangeres zélf wel iets zag, want ze had het gehele optreden een zonnebril op, zwalkte wat heen en weer en had nul interactie met het publiek. Haar bandleden speelden er hard op los, alsof ze daarmee wilden verhullen wat jammer genoeg overduidelijk was: Ferreira zong regelmatig vals en wekte de indruk een verplicht nummertje af te draaien. De lange stiltes tussen de verschillende songs versterkten het ongemakkelijke gevoel over dit ronduit slechte optreden. Tijdens de laatste nummers had de helft van het publiek de tent allang verlaten. Deze sky heeft haar limit lang geleden al bereikt.
King Gizzard & the Lizard Wizard
Hoogtepunt qua energie en festivalgevoel op deze derde festivaldag – die om zeven uur ’s avonds nog net zo zonnig en warm was als om twee uur ’s middags – was het optreden van King Gizzard & the Lizard Wizard. Zanger Stu Mackenzie en gitarist Joey Walker verschenen in korte broek op het podium en sloten naadloos aan bij de dress code en de stemming van het publiek. Helemaal toen Walker (op crocs) keihard ‘Let’s fucking do it!’ schreeuwde. Voor het podium van de ONE ontstond direct de eerste moshpit en daarna was de massa niet meer te houden. Visueel ondersteund door een grote videowall met bewegende vormen in allerlei kleuren, was het hele optreden een feestje. “En daar hoort een verfrissende duik bij,” moet Mackenzie hebben gedacht. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, liet hij zich door de uitgelaten menigte naar het meer crowdsurfen. Na een rondje zwemmen rende hij kletsnat terug naar het podium, pakte zijn gitaar en ging verder waar hij was gebleven. King Gizzard op Best Kept Secret: they fucking did it.
Mura Masa
Na King Gizzard bewoogiedereen zich als vanzelfsprekend naar de TWO, waar Alexander Crossan, oftewel Mura Masa, de Best Kept Secret tent compleet op z’n kop zette. Dat deed hij niet in z’n eentje. Hoewel zijn drumsolo’s en elektronische beats het publiek steeds verder opzweepten, stal vooral zangeres Fliss de show. Niet alleen haar fantastische stem, maar vooral ook haar aanstekelijke enthousiasme zorgde voor een onvergetelijke performance, met het nummer ‘Deal Wiv It’ als hoogtepunt. Wie getuige was geweest van zoveel charisma en zangtalent, kon daarna met alles dealen.
Nick Cave & the Bad Seeds
Without further ado zette de Bad Seeds de eerste akkoorden in van hun openingsnummer ‘Get ready for Love’. Het publiek had die aansporing helemaal niet nodig; zij waren er klaar voor, al de hele dag. Het slotoptreden van Nick Cave was de langverwachte afsluiting van een driedaagse ontdekkingstocht naar de meest uiteenlopende muzieksoorten en shows. De menigte reageerde dan ook uitzinnig op Cave’s verschijning. Wie enigszins op de hoogte is van de berichten over Cave’s privéleven, weet dat hij de afgelopen maand wel iets anders aan z’n hoofd had dan reikhalzend uitkijken naar een zomers muziekfestival. Maar hij stond er. En hoe. Strak in het pak (zijn jasje hoefde zeker niet uit), begeleid door een gospelkoor en een hevig rockende Warren Ellis. Cave’s oprechte, humoristische interactie met het publiek en de afwisseling tussen rauwe rock en gevoelige pianostukken zorgden voor een waardige afsluiter van Best Kept Secret 2022.
Foto’s (c) Armelle van Helden
