Hun nieuwe album ‘Hurricana’ is al een paar weken uit en kreeg goede kritieken. De officiële presentatie in het Gentse Scala is door corona echter verschoven naar 19 maart. Een datum waarop alles hopelijk weer mag. Want A Murder in Mississippi wil geen half werk, geen half gevoel, geen halve euforie. “We hebben de energie van het podium in de plaat gestoken. En dat willen we bij de presentatie ook weer teruggeven.” De magische mix van A Murder in Mississippi.
Leander Vandereecken (gitaar, zang) en Stijn Bontinck (bas) weten precies waar de kracht van hun muziek ligt: “We hebben op ‘Hurricana’ een microfoon gebruikt die 360 graden opneemt, om zo het live gevoel, het kamergevoel, aan de plaat mee te geven.” Zoals meteen op de opener ‘River Whispers’. “Met deze song, deze energie, wilden we meteen de toon zetten.” En dat is meer dan gelukt. Je wordt een album binnen gezogen waarvan je tevoren misschien dacht dat het niet direct jouw ‘cup of tea’ zou zijn. Americana is toch stoffig, niets voor ons Europeanen? Laat je dan vooral verrassen door de zes man/vrouw van het Gentse A Murder in Mississippi.
“We spelen een mix van allerlei genres langs de Mississippi rivier, van country, blues, folk vooral, maar ook cajun, rock n’ roll, met jazzy invloeden.” Daarnaast reflecteert de band ook een andere boeiende kant: “De Mississippi is een rivier die door bijna de hele VS kronkelt, langs verschillende steden. Net als wij zelf, hebben ze verschillende migratie-achtergronden en laten ze verschillende muziekgenres samenvloeien.” Volgens Stijn mag de muziek zelfs transatlantisch worden genoemd: “We hebben soms een mix tussen Amerikaanse en Ierse folk, met een streepje bluegrass of polka. Het zou dus eigenlijk van overal kunnen komen, maar het blijft A Murder in Mississippi.
Ook de albumtitel past naadloos in de historische en geografische context. Sterker nog, met ‘Hurricana’ is er een sterke link met de actualiteit: “Voor ons zit er van alles in A Murder in Mississippi, een wervelstorm van genres. Gevoegd bij de stormachtige dingen die nu gebeurd zijn door de pandemie, was het meteen pakkende titel… “ Lachend: “Eigenlijk spelen we geen Americana, maar is het ‘Hurricana’.”
A Murder in Mississippi is een band die eigenlijk altijd en overal stormmachtig klinkt, met diverse genres, die een lange historie hebben. “Als je een overkoepelende naam wilt dan zou je het Americana roots kunnen noemen”, volgens Stijn. “We wilden met z’n allen iets rond het thema Mississippi”. Een centraal thema, benaderd vanuit zeer diverse muzikale achtergronden.
“Leander en Dieter (Vanhede, keys) zitten heel erg in de metal, hardcore en punk. Ik zelf ook wel, maar ook wat breder, zoals rockabilly. Onze violiste (Alexandra van Wesemael) is dan weer veel bezig geweest met klassieke muziek, Lore (Heyerick) de banjospeelster, veel met jazz en Mirthe (Vandereecken), die de percussie doet, meer met hiphop en zo.” Stijn laat even een stilte vallen om onbewust de breedte van de band kracht bij te zetten. “Het mooie is dat A Murder in Mississippi een soort ‘common ground’ is. Leander komt meestal met de ideeën en slaagt erin om altijd de raakvlakken te kunnen vinden.”
Voordat Leander de raakvlakken zocht, en vond, was hij eerst met zijn twee jaar jongere zus, en was A Murder in Mississippi nog verre toekomstmuziek. “Onze oma was een getalenteerde mandoline speelster en luisterde veel naar folk, country en bluegrass. Het was dus gewoon dat die muziek bij ons thuis op lag. Natuurlijk zijn we later meer onze eigen weg gegaan, maar die muziek is altijd blijven hangen. Mirthe ging gitaar spelen, singersongwriterliedjes, en ik wilde vooral elektrische gitaar. Dus waarom zou het niet tof zijn eens iets samen te doen? Maar wat?”
“Ik had wel het idee om eens iets met blues of country te gaan doen, omdat het iets totaal anders was dan wat ik deed. Mirthe stemde in en zo begon het. Lore kende ze van school. Ze sloot aan, eerst als zangeres, later ook voor de banjo. Dieter is de zanger van mijn metal band Six Days of Justice. Hij speelde al piano en werd enthousiast voor ons. Tenslotte kwamen Alex en Stijn erbij. “ Allemaal in Gent, met de Missy Sippy Blues & Roots Club als ‘place to be’, alwaar ook bluesgitarist Tim De Graeve, alias Tiny Legs Tim vaker vertoeft. “En hij heeft ons ook goed geholpen met het album, samen met zijn eigen label, Sing My Title.”
Het album ’Hurricana’ is de opvolger van het titelloze debuut uit 2018. Volgens beide heren zijn er zeker verschillen aan te wijzen. “Bij de eerste plaat was het meer een mix, nu bij ‘Hurricana’ ligt het allemaal meer in één lijn, vooral de emoties en het podiumgevoel. We hebben het samenspelen op een podium beter weten over te brengen.” “Het is moeilijk uit te leggen, maar wij voelen nu perfect aan wanneer we een nummer volledig de onze kunnen maken, onze eigen twist eraan kunnen geven.” Leander is stellig: “Wij kunnen altijd horen: Dat is een Murderer nummer, een nummer van ons…”
Maar wat is dan typisch ‘Murderer’?, om zijn eigen koosnaam maar te gebruiken. “De harmonieën van de vocals, de vioolmelodie…” Stijn vult de korte stilte in: “Een wisselwerking tussen iets wat vrolijk lijkt maar eigenlijk best verdrietig of sinister is… Je ziet het ook aan het artwork. Kijk eens naar de albumhoes: Opeens is metal niet ver weg meer, vind ik. Leander glundert: Wist je dat veel metalfans ook fan van ons zijn? Dat, dat vind ik echt tof.” Een mooie grijns…
Maar wat is er tof om zelf in A Murder in Mississippi te spelen, terwijl je roots mijlenver hier vandaan liggen? Leander hoeft niet lang na te denken: “Het samen spelen in de band. We hebben een heel goede chemistry. En onze voorliefde voor old time muziek. We kunnen allemaal een elektrisch instrument bespelen, maar nee, we kiezen ervoor om akoestisch te gaan en terug te keren naar de roots. Er zitten zelfs invloeden in van de jaren ’20…”
“En we willen de mensen meeslepen. Hebben wij een grote boodschap? Nee, niet per se. Maar het gaat erom mensen mee te krijgen door herkenbare gevoelens aan te spreken. Voor een stukje is het misschien ook de nostalgie. De Yin en Yang in onze muziek, in een nummer, het licht en het donker.”
Leander en Stijn klinken heel tevreden, mede namens de hele band. “Ja, het is heel mooi op dit moment, zeker ook met het tweede album.” Leander droomt al hardop verder: “Ik zou best graag op tour willen gaan, allen in een busje bij elkaar, stinkend, oldschool, haha. Europese festivals spelen, en misschien Amerika,… ja dat zou heel mooi zijn natuurlijk. Ook wel risky want die muziek die wij spelen is daar uitgevonden.”
A Murder in Mississippi: brede genres slingeren door eindeloos laagland, geïnspireerd door zowel de Oude als de Nieuwe wereld. Zoveel leden, zoveel invloeden, zoveel smaken. Het blijkt dan ook ondoenlijk om één van de tien tracks van ‘Hurricana’ te kiezen als dé ultieme Murderer song’. “ We hebben veel invloeden, en die komen op een heel natuurlijke manier bij elkaar. Ieder heeft een eigen mening, en dat maakt ons ook zo sterk.” De magische mix van A Murder in Mississippi.
Foto’s (c) Daphne Matthys
