In een matig gevulde Bosuil mag Splinter het publiek wat deze donderdagavond de Bosuil bezoekt opwarmen voor de grote jongens van Sloper het podium gaan betreden. Splinter speelt classic Rock die sterk doet denken aan The Black Crowes. Mede door de ietwat overdreven dansjes van zanger Douwe Truijens die probeert met zijn moves Robert Plant te imiteren en het mooie Hammondorgel-spel van Gert-Jan Gutman ademt de muziek ook een prettig jaren 70/80 sfeertje. Het publiek reageert goed op Splinter en er mag dus gezegd worden dat deze Amsterdammers geslaagd zijn in hun missie, namelijk het publiek te enthousiasmeren voor hoofdact Sloper.
Sloper bestaat sinds 2019 en is een samenwerkingsverband tussen de 2 meesterdrummers Cesar Zuiderwijk en Mario Goossens aangevuld met de Italiaanse Belg Fabio Canini die gitaar speelt en af en toe een deuntje meezingt en de Brit Pete Shoulder verantwoordelijk voor de zang en complementerend gitaar-en baswerk. De nummers op EP ‘Sloper’ uitgebracht in 2020 en het dit jaar verschenen album ‘Pulverise’ klinken op vinyl al goed maar live is het allemaal nog een stuk aangenamer mede door het geïmproviseer van deze rasmuzikanten en het aan de dag gelegde spelvreugde. Het plezier spat er werkelijk vanaf. Het is opvallend om te zien dat de 2 verschillende drumstijlen van de heren Zuiderwijk en Goossens elkaar zo mooi aanvullen. Het energievretende powerdrummen van Mario Goossens en het wat meer subtielere drumwerk en stick-tricks van Drum-Icoon Cesar Zuiderwijk.
Ook gitarist Fabio Canini laat zich niet onbetuigd en speelt alsof zijn leven ervan afhangt. Veelvuldig op zijn knieën zittend en ook liggend bespeelt hij zijn instrument zoals Jimi Hendrix in zijn beste dagen. Zanger Pete Shoulder beschikt over een prettige stem die goed past bij de dansbare Rock die sloper ten gehore brengt. Het is moeilijk om stil te blijven staan op de muziek van Sloper en dat gebeurt deze avond ook niet. Iedereen klapt, danst of zingt enthousiast mee, mede aangestoken door het enthousiasme van de mannen van Sloper zelf. Hoogtepunten van de avond zijn mijn persoonlijke favorieten ‘Dance Monkey Dance’ en ‘Pulverise’. Maar ook het Muse-achtige ‘I’m Gonna Getcha’ mag niet onvermeld blijven.
Het in een akoestisch jasje gestoken ‘The Thin Line’ mag niet onvermeld blijven, maar eigenlijk is ieder nummer een feestje op zich. Zowel voor het oor als voor het oog. Zelfs de drumduels en individuele drumsolo’s waren boeiend en werden door het publiek met enthousiasme bekeken en ontvangen. Speciale vermelding voor Cesar Zuiderwijk. Wat een baas is dat! Als je op je 73e nog zo op het podium je mannetje staat verdient dat groot respect. Deze man eet, drinkt en slaapt drums, maar ook de andere bandleden verdienen een dikke pluim. Een heel geslaagd optreden waarbij Sloper het (te) weinige publiek wat zijn/haar weg had weten te vinden volledig tevreden achterliet. Inclusief ondergetekende. Mocht je de kans krijgen Sloper live ergens te bekijken aarzel dan niet! Je krijgt er zeker geen spijt van.
