Met ‘Bakerstreet’ als all-time classic op zijn naam hebbende staan, blijft de naam Gerry Rafferty tot in de eeuwigheid verbonden aan die magistrale saxofoonsolo van Raphael Ravenscroft. Toeval, want de solo was voorbestemd voor gitarist Hugh Burns om te spelen, maar omdat hij bij de opname te laat kwam, schudde Ravenscroft het deuntje even uit zijn mouw. Het werd een wereldhit, en mede de oorzaak van de terugkeer van de saxofoon in de popmuziek.
Rafferty overleed in 2011 aan de gevolgen van zijn jarenlange alcoholgebruik, en de opnames van een nieuw, 11e album, die hij in 2006 al startte, bleven op de plank liggen. Martha Rafferty, Gerry’s dochter, pakte het project vele jaren later op en zorgde ervoor dat het album toch werd afgemaakt; ‘Rest in Blue’. Het resultaat werd een postuum album, met 14 rock-, blues- en folknummers. Deze nooit eerder uitgebrachte tracks zijn door Gerry geschreven tijdens verschillende periodes in zijn carrière en gaan over onderwerpen als klimaatverandering, zijn problemen met alcoholisme en zijn twijfels over of het wel legaal is om oorlog te voeren.
Het is voor echte Rafferty-fans natuurlijk een godsgeschenk, en productioneel valt er ook weinig af te dingen op ‘Rest in Blue’. Verschillende muzikanten hebben meegewerkt om het album af te maken. Natuurlijk artiesten die eerder al eens samenwerkten met Gerry Rafferty, want het moest natuurlijk zo dicht mogelijk in de buurt van Rafferty blijven. We hebben het dan bijvoorbeeld over Bakerstreet’-gitarist High Burns, zangeres Katie Kissoon (zelf bekend van onder andere ‘Freedom’, ‘Sugar Candy Kisses’, natuurlijk ‘Chirpy Chirpy Cheep Cheep’ en haar achtergrondzange bij Van Morrison, Roger Waters en Eric Clapton) en Alan Clark van Dire Straits.
Een nummer als ‘Slow Down’ klinkt gewoon weer enorm zoals we Gerry Rafferty herinneren van zijn solowerk alsmede dat met Stealers Wheel. Maar ondanks dit geweldige nummer, wat ook de single was die werd uitgebracht, is het over het algemeen wat tam. Wat blues, wat folk, minder rock dan we op hadden gehoopt. Waar die rock weer wel wat terugkomt is een nieuwe versie van de Stealers Wheel klassieker ‘Stuck In The Middle With You’. Een mooi eerbetoon aan de band die hij in 1972 mee oprichtte. En daarmee sluit het hoofdstuk Gerry Rafferty af zoals het begon. Een mooi eerbetoon, maar muzikaal alleen interessant voor de echte fans. (7/10) (Parlophone)
