‘Thirst’ is de tweede EP van alt-pop artiest Áslaug. Deze EP bevat vier elektronische, maar tegelijkertijd ook minimalistische popsongs en is voornamelijk opgenomen met het gebruik van echte synthesizers en instrumenten. Deze analoge benadering helpt om de unieke en ontwapenende kunstzinnigheid van Áslaug bloot te leggen.
In 2019 debuteerde de IJslands-Nederlandse artiest en songwriter Áslaug, jarenlang werkte ze achter gesloten deuren naar haar debuut EP ‘Áslaug’ toe. Geïnspireerd door artiesten als The Japanese House, HAIM en Lykke Li introduceerde Áslaug met haar debuut-EP een eigen sound; een combinatie van dromerige synth pop vol catchy hooks.
Haar vorige (zelf getitelde) EP ging vooral over liefdesrelaties, waar ‘Thirst’ juist gaat over relaties in de breedste zin van het woord. Door de hoge pieken en diepe dalen, zag ze ook iets anders veranderen: haar eigen identiteit. Het zelfbeeld dat ze tijdens deze relaties had gecreëerd (en afgebroken) was sterk afhankelijk van de situatie waarin ze zich bevond. Ze merkte een andere persoonlijkheid in verschillende situaties. Haar conclusie: identiteit is kneedbaar en vloeibaar – zoals water eigenlijk.
Na dit besef schreef Áslaug het grootste deel van haar nieuwe EP. Op ‘Thirst’ blikt ze terug op alle “vloeibare” identiteiten in verschillende (persoonlijke) situaties. Het varieert van kwetsbaar tot dominant, van liefde tot haat. Hoe meer ze nadacht over dit concept, hoe meer ze zich realiseerde dat identiteit niet alleen vloeibaar is in een relatie, maar in vele vormen van het dagelijks leven.
Met haar debuutsingle ‘Take From Me’ verraste Áslaug de muziekindustrie, de single ontving al snel nationale radio-airplay en veel playlist support van verschillende streamingdiensten. Ze was een van de populairste acts van Popronde 2019, werd datzelfde jaar uitgeroepen tot 3FM Talent en Deezer Next Artist. Met haar optreden op het showcasefestival Eurosonic-Noorderslag gooide ze hoge ogen met als gevolg een volgeboekt voorjaar in 2020. De basis was gelegd en het enthousiasme gewekt, echter gooide COVID-19 roet in het eten.
Nu, in 2021 is Áslaug veranderd in een (nog) sterke(re) vrouw die zichzelf volledig opnieuw heeft uitgevonden. Het afgelopen jaar heeft ze onuitputtelijk gewerkt aan haar nieuwe muziek waarin ze elektronische popmuziek op een meer analoge manier benadert. Om dit analoge geluid te creëren heeft Áslaug voornamelijk gebruik gemaakt van echte synthesisers, instrumenten en effecten in plaats van dat deze door de computer zijn gegenereerd. De release van haar single ‘Timezone’ markeert een gloednieuwe start van haar carrière.
