Dit jaar zal de Schotse band Wet Wet Wet hun eerste studioalbum uitbrengen met nieuwe zanger Kevin Simm, ‘The Journey’. Simm, die The Voice UK won in 2016, is de nieuwe zanger van de groep, nadat frontman Marti Pellow in 2017 stopte met de groep, om aan zijn solo-carrière te kunnen werken. ‘The Journey’ wordt het eerste studio-album van de groep in 13 jaar tijd.
Om de fans, die niet langer kunnen wachten tot eind juni, als het nieuwe album zal verschijnen, gerust te stellen, speelde Wet Wet Wet zaterdagavond een concert via live-stream, rechtstreeks vanuit hun thuisstad Glasgow, en als voorbode op hun tournee die hen vanaf juli tot november van Exeter tot Newcastle Upon Tyne zal brengen.
De band, genoemd naar een stuk songtekst uit een nummer van Scritti Politti, ‘Getting, having and holding’ met de woorden “My face was wet wet with tears”, waarbij er een derde Wet achter Wet Wet geplaatst werd. Puur en alleen om anders te zijn dan de trend in die tijd met dubbele namen als Duran Duran, Talk Talk. Of het aan de naam lag is niet bekend, maar het heeft de groep geen windeieren gelegd, want sinds hun oprichting in 1982 hebben de mannen meer dan 15 miljoen albums en singles verkocht die meer dan 500 weken in de Britse hitlijsten hebben gestaan.
Met ‘Sweet Little Mystery’ ging de band om iets over half negen los, iets te laat, maar tsja, dat hoort bij een concert, de laatste jaren. Voor de fans die sinds 2017 niet meer in de gelegenheid waren om de band live te zien, was het even wennen aan het nieuwe gezicht van de band. Kevin Simm, die qua uiterlijk wat weg had van de jonge Nick van Eede van de Cutting Crew. Hij zat qua stem absoluut in de richting van Marti Pellow, hoewel de stem van die laatste een stuk helderder klinkt.
Wat bij ‘Sweet surrender’ al duidelijk was, was dat de ‘livestream’ van Wet Wet Wet, in feite een vooraf live opgenomen set was, die effectief wel integraal werd uitgezonden. En dat maakte feitelijk ook wel een beetje het gebrek aan charme van livestream concerten duidelijk. Het was dat het concert net niet synchroon liep, waardoor het al snel opviel. Maar feitelijk is dat ook hetgeen een livestream is: Je kijkt naar een live-opname, en of het nu live is of niet, het gaat om de muziek en de beleving. En net die beleving miste bij Wet Wet Wet.
Fair, met de voorgenoemde nummers en hits als ‘Wishing I was lucky’, ‘Goodnight Girl’ en ‘Angel Eyes’ wisten de mannen de fans te kietelen met een greatest hits-optreden. Maar dat was dan ook wel alles. Nee, muzikaal was er niets op af te dingen, en ook Kevin werd door de fans al snel omarmd, maar hoe de muzikanten ook probeerden, op meer dan een repetitie leek het niet helaas.
Ondanks het gemis aan sfeer was de stream een succes. Muzikaal gezien zijn de mannen anno 2021 op hun best en nieuwe frontman Kevin Simms is iets gelukt wat Marti Pellow de laatste 20 jaar toch echt kwijt was; Kevin brengt de pop weer terug in Wet Wet Wet, daar waar de band voor de oude fans iets te veel was afgegleden naar de te zoetsappige soul. Met een blazerssectie die qua fun zo uit de Level 42-stal had kunnen komen en het samenspel tussen hen en leadgitarist Graham Duffin, begon het aan het eind toch nog op een echt optreden te lijken.
Na een kort bedankje en natuurlijk grote hit ‘Love Is All Around’ werd het optreden na krap een uur ‘giggen’ afgesloten. Wederom de magistrale blazerssectie, bestaande uit Jamie Anderson en Matt Holland, die de sfeer zette, door het niet aanwezige publiek op te roepen mee te zwaaien. Nee, live was het niet, spectaculair allerminst, maar muzikaal klopte het helemaal. Wet Wet Wet gaf de fans waar ze voor kwamen: Een greatest hits-optreden, maar dat was het dan ook wel. En Kevin? Die deed Marti compleet vergeten. Welke Marti? Precies.
Afbeeldingen: Screenshots livestream.
