Vandaag precies 30 jaar geleden verscheen het veertiende album van Queen: ‘Innuendo’. Een album dat zich, na een aantal middelmatige albums, weer kon meten met het beste werk van de band uit de jaren ’70. Maar ook het laatste album dat verscheen toen Freddie Mercury nog leefde. Hij zou 9 maanden later overlijden. Op het album waren er al verwijzingen naar zijn aankomende einde.
Het album werd opgenomen tussen 1989, direct na het vorige album ‘The Miracle’, en november 1990. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat het album al voor de kerst van 1990 zou verschijnen, maar doordat de gezondheid van Mercury achteruit ging was dit niet haalbaar. Het album werd deels opgenomen in Londen en deels in Montreux in Zwitserland waar Mercury woonde.
Led Zeppelin
Het album verwijst hier en daar ook naar hun vroege werk. De titeltrack is net zo’n epos als ‘Bohemian Rhapsody’. Het ontstond uit een jam tussen de andere leden Brian May, John Deacon en Roger Taylor in de studio in Montreux. Toen Freddie ze vanuit een andere kamer bezig hoorde voegde hij zich bij hen om een aantal zanglijnen erin te improviseren. Het nummer werd geïnspireerd door ‘Kasmir’ van Led Zeppelin. Frappant genoeg zou Robert Plant van Led Zeppelin het nummer een jaar later ook zingen met de andere leden van Queen tijdens het Freddie Mercury Tribute Concert in Wembley Stadium in Londen. Het zijn niet de enige classic rock elementen, want de akoestische flamingo gitaar in het middenstuk werd niet ingespeeld door Brian May, maar door Yes-gitarist Steve Howe.
Sinds het album ‘The Miracle’ werden alle leden van Queen in de credits van alle nummers opgenomen. Toch was het er makkelijk uit te halen dat ‘Ride The Wild Wind’ een typisch nummer van Roger Taylor is. De drummer is een groot autoliefhebber en schreef daar eerder ‘I’m In Love With My Car’ over op het album ‘A Night At The Opera’ uit 1975. Het nummer verscheen alleen in Polen als single en werd alleen daar een grote hit.
Moeilijke tijd van Brian May
Ten tijde van de opnames was Brian May ook bezig met het opnemen van zijn soloalbum ‘Back To The Light’ dat een jaar later zou verschijnen. Twee nummers die hij eigenlijk voor dat album had bedoeld kwamen terug op ‘Innuendo’: ‘Headlong’, waarbij hij overstag ging toen hij het Freddie hoorde zingen, en ‘I Can’t Live With You’. Het laatste nummer was persoonlijk, omdat May door een moeilijke periode heen ging door de ziekte van Mercury, het overlijden van zijn vader en een echtscheiding.
Ook een nummer van Freddie Mercury was bedoeld voor een soloalbum: ‘All God’s People’. Oorspronkelijk was dat bedoeld voor zijn klassieke album ‘Barcelona’ uit 1988 en had als oorspronkelijke titel ‘Africa By Night’. Het nummer ‘Delilah’ was een ode aan Freddie’s kat. Het vormt echter het enige mindere moment op het album. De 80’s productie zorgt ervoor dat het uit de toon valt. Roger Taylor zei er later ook over dat hij geen fan was van dit nummer.
These Are The Days…
Hoewel ‘These Are The Days Of Our Lives’ en ‘The Show Must Go On’ klinken als een afscheidsboodschap van Freddie Mercury heeft hij deze nummers niet geschreven, maar Roger Taylor. De videoclips spreken echter boekdelen. De clip van ‘The Show Must Go On’ werd samengesteld uit oude beelden van andere clips, terwijl ‘These Are The Days Of Our Lives’ de laatste videoclip was die Mercury ooit opnam. Met de woorden ‘I still love you’ nam hij sterk vermagerd recht in de camera afscheid. De clip werd pas kort na zijn overlijden uitgebracht.
30 jaar later is ‘Innuendo’ nog altijd een sterke finale van Queen met Freddie Mercury. Hoewel hij daarna nog enkele opnames maakte voor wat het postume ‘Made In Heaven’ in 1995 zou worden, maar dat album klinkt te veel als een allegaartje waarbij opnames en herbewerkingen van solonummers bij elkaar werden geschraapt. Met ‘Innuendo’ gaf Freddie Mercury met Queen nog eenmaal een spectaculair slotakkoord weg dat zich kon meten met hun beste rockwerk uit de jaren ’70.
