Dat 2020 een bijzonder jaar was, dat hoeft geen betoog. Of het invloed zal hebben op de muziek, dat moet nog blijken. In ieder geval heeft het jaar, soms met vertraging, mooie albums opgeleverd.
Opvallend in de lijst is het grote aantal debuutalbums. Misschien belichamen ze niet altijd de absolute muzikale top, maar ze worden wel stuk voor stuk gekenmerkt door een energie, emotie en originaliteit die er blijkbaar ineens uit moet. “Een debuutalbum bekrachtigt je hele leven tot dan toe, alles wat je altijd kwijt wilde. Voor de volgende albums geldt dat maar voor één of twee jaar, waarin je probeert iets nieuw te bedenken.” Een rake uitspraak tijdens één van mijn interviews dit jaar en geldend voor Porridge Radio, Sohnarr, Pottery, Sorry en Working Men’s Club. En ook voor Matt Berninger, die met The National al prachtig werk heeft afgeleverd, maar nu voor het eerst een eigen album uitbrengt. Misschien niet de meest gewaagde of vooruitstrevende plaat, netjes in de koers van het moederschip, maar Matt bewijst dat hij het ook (even) kan zonder de creativiteit van de broertjes Dessner.
Speciale aandacht voor de top 3. De nummer 3 staat daar vooral omdat hij zijn eigen sterke debuut heeft overtroffen. Vorig jaar brak Fontaines DC met debuut ‘Dogrel’ keihard door in postpunkland. Helaas zijn in dit land de opvolgers vaak van minder kaliber, minder avontuurlijk. Alsof alles al gezegd is in de eerste plaat en die boodschap daarna enkel wat dunnetjes wordt overgedaan. Zo niet bij Fontaines DC die op ‘A Hero’s Death’ hun muziekpalet nog hebben verbreed en verdiept zonder in te boeten op de kwaliteiten van hun eerste worp.
Mijn favoriete muziekland België levert de nummer 2 van de lijst. Hier zijn in 2020 weer enkele mooie zaadjes ontkiemd, vaak in de vorm van een EP. Grote kans dat ze zullen uitgroeien tot prachtige muzikale hoogten. Ze staan nog niet in de top 10 van dit jaar, maar ze komen eraan! Een uitzondering is Sohnarr. Die is er namelijk al, en hoe! Hoewel het een debuut betreft, is Patricia Vanneste, de vrouw achter Sohnarr, één brok ervaring in het Belgische muzieklandschap, als voormalig violiste van Balthazar. Met Sohnarr neemt ze de luisteraar mee op een spannende, melancholieke reis naar Scandinavië, het gebied waarin zij tussen eenzame bossen, meren, gletsjers en hoogvlakten de inspiratie vond voor dit prachtige album. Koptelefoon op, relaxen en wegzweven, tot grote hoogte.
Op nog grotere hoogte staat de nummer 1, ‘Every Bad’ van Porridge Radio. Wel een andere hoogte, een andere emotie. Waar Sohnarr je raakt met melancholie, gooit het Britse viertal uit Bristol je in een emotioneel doolhof. De plaat, ook weer een debuut, is intens, roekeloos, gedurfd en vervreemdend. Wars van structuren: door de teksten van zangeres en muzikale spil Dana Margolin, die als aanzwellende mantra’s eindeloos worden ingesleten in je hoofd; door de plotse gitaarerupties en de onverwachte muzikale plotwendingen. Puur op gevoel, lijkt het, alsof het niet anders kan, niet anders moét. Niet voor niets heet de opener ‘Born Confused’… Maar ik haal even lief de refreintekst aan: “Thank you for making me happy”. Een tekst die heel goed als een mantra van 2020 kan gelden, een beetje cynisch, maar ook goed bedoeld door het jeugdige viertal.
“Thank you for making me happy”. Dank Porridge Radio. Dank alle anderen die ons ook dit jaar gelukkig hebben weten te maken, ondanks alles.
Album Top 10 2020
1. Porridge Radio – ‘Every Bad’
2. Sohnarr – ‘Coral Dusk
3. Fontaines DC – ‘A Hero’s Death’
4. Sorry – ‘925’
5. Pottery – ‘Welcome to Bobby’s Hotel’
6. Working Men’s Club – ‘Working Men’s Club’
7. Matt Berninger – ‘Serpentine Prisoner’
8. Holy Wave – ‘Interloper’
9. Kelly Lee Owens – ‘Inner Song’
10. Ultraista – ‘Sister’