Wie noemt zijn of haar band nu Dishwasher_? Een gebruiksvoorwerp waarbij geen enkele associatie te leggen is met muzikaal grensverleggen, met een vibe, een luistertrip, een energieke improvisatie langs de randen van jazz en elektronica…. en langs nog veel meer grenzen. Want dat ís Dishwasher_. Eigenlijk is er geen naam die de lading kan dekken. “Louise en ik vernoemen een nieuw project voor ons zelf gewoon naar een huishoudelijk voorwerp. Niet te veel over nadenken: Dishwasher_, klinkt goed. Een gesprek met Arno Grootaers, drummer. Van Dishwasher_ dus….
Na enige opstartproblemen met de online verbinding tussen Gent en Maastricht, het is immers nog steeds Corona-tijd, ontspint zich een interessant beeldschermgesprek over een band die zichzelf juist in deze tijd op de muziekkaart wil zetten, liefst als liveband. Hoe moeilijk kun je het jezelf maken, maar ook, hoe veel energie, synergie, kan het opleveren? “Net voor Corona zijn we met z’n drieën begonnen als band. We kenden elkaar al heel lang en hadden in al verschillende formaties met elkaar gespeeld. We hadden de ambitie.”
Naast Dishwasher_ is het drietal nog met andere dingen bezig. Zo speelt saxofonist Werend Van Den Bossche ook in Suura. “En Louise (van den Heuvel), de bassiste, ken ik al superlang. We zijn beiden aan het conservatorium begonnen, in Maastricht. En toen samen naar Gent gegaan. We hadden al veel samengespeeld, als ritmesectie voor eigen bands of een project.” Naast Dishwasher_ speelt Louise ook in Leonore, zoals Arno zelf ook de drums bespeelt in Pavlove en Patches.
De keuze voor Gent was voor de Limburger Arno een heel natuurlijke. “Gent heeft een opwaartse spiraal. Er gebeurt veel op het gebied van muziek en daardoor gaan er steeds meer mensen naartoe. En je hebt er heel veel verschillende genres. Je hebt de Balthazars, maar ook bijvoorbeeld STUFF., Nordmann, een breed scala.”
In deze bruisende muziekstad zochten Arno en Louise “een persoon die in ons plaatje paste.“ Het werd Werend Van Den Bossche die als saxofonist goed aansloot bij de ritmesectie Arno-Louise. “We waren niet zozeer op zoek naar een instrument, maar naar een persoonlijkheid die paste in het idee. Als ik muziek maak vind ik dat belangrijker dan het instrument op zich. Het is meer de manier waarop iemand denkt over muziek.”
En het klikte, persoonlijke en muzikaal. “Wat ons samenbrengt is de gemeenschappelijke liefde voor genres die een beetje een brei zijn van alles door elkaar. We hebben alledrie een vrij eclectische muzieksmaak en denken niet ‘We zijn een rockband, of een jazzband of whatever’.“ Ook belangrijk voor het trio: “We zijn een echt collectief en hebben geen echte leider. We hebben allen onze inbreng. We schrijven samen, jammen met z’n drieën, heel organisch. Het is heel spannend dat het niet volgens een bepaalde structuur gaat of dat één iemand de songs schrijft.”
In die songs is er een voorliefde voor cross-over. “Zeker jazz, maar niet jazz als medium om over te improviseren, maar elektronica of rock. We houden allemaal ook van bands die hun inspiratie halen uit elektronica, zoals Aphex Twin of Squarepusher. Op zich berekende muziek, alles is immers geprogrammeerd, maar we proberen ook om die vibe over te brengen, in improvisaties en als live band.” Arno mijmert even. “Ja, we houden zeker van improviseren, een belangrijke factor in onze band.”
Maar live is het er slechts een paar keer van gekomen, in deze vreemde tijd. “Terwijl de interactie met publiek juist super belangrijk is, zeker bij een band die improviseert.” Daarbij had Dishwasher_ ook nog het idee om zich juist als live band te gaan presenteren. Ze sloegen de handen ineen met Farrm, het Belgisch-Limburgse samenwerkingsplatform van Jan Viggria (The Guru Guru) en Michel Ponsart (Mantis). “We kennen elkaar al lang en Farrm biedt een podium voor experiment. Dat heb ik wel nodig. Alles is mogelijk, dat idee. Dishwasher_ heeft er één live sessie opgenomen, met drie nummers. ”En Jan heeft het gemixt.” Het optreden geeft een goed beeld van wat Dishwasher_ is. “Een trip of zo. Niet echt jazz, what’s is a name. We willen een feestje creëren met het publiek, om die vibe van hen ook terug te krijgen, een clubvibe. Dat mensen aan het dansen zijn. En als ze kijken dan zien dat er geen DJ staat, maar een band.”
En de next step? “Experimenteren met meer elektronica. Hetzelfde repertoire nog dieper krijgen, samples, triggering.” Soms is het dan moeilijk als trio om een volle sound neer te zetten. “Ja, we hebben er over nagedacht om er extra muzikanten bij te vragen… Maar toen hadden we alle drie al heel snel van ‘Nee, dan gaat de vrijheid weg.” En wellicht ook de vibe die Dishwasher_ uiteindelijk ook ooit op plaat wil vastleggen. Maar dat heeft geen haast voor Arno. “ We zijn een band die echt een jaar of zo live gespeeld moet hebben. Onze muziek moet live en in repetities eerst nog alle kanten uit kunnen gaan, om dan te weten wat werkt voor een plaat.”
Dishwasher_? Na een trip met het Gentse trio zal de associatie nooit meer dezelfde zijn. Ik haal de schone bordjes eruit en zet ze in de kast. Het bestek komt in de keukenla. Tot een volgende spannende, muzikale spoelbeurt.
Foto’s (c) Farrm
