De Corona-tijd brengt soms ook iets moois. Iets dat lang geleden als een zaadje werd geplant, komt plots tot bloei en leidt tot een onverwacht project. Het overkwam Thijs Kuijken. “Na een paar weken verplicht binnen zitten maakte ik een filmpje waarin ik live een I Am Oak liedje speelde. Ik zette het op Facebook en Instagram en het werd heel positief ontvangen.” En zo kwamen eerdere zaadjes uit het oeuvre van I Am Oak stuk voor stuk opnieuw tot bloei, net even anders, voor het nieuwe dubbelalbum ‘Odd Seeds’.
Het bleef niet bij dat ene nummer, die ene video. “De dag erna maakte ik er weer één en zo ging dat door totdat ik er vijftig dagen mee bezig was.” Gewoon begonnen zonder plan. “Ik was zelf benieuwd waar het heen zou gaan. Hoe lang ik ermee door kon gaan en hoe lang ik het leuk zou vinden.” Rond de veertig begonnen de liedjes een beetje op te raken. “Toen dacht ik dat vijftig een mooi getal zou zijn om te stoppen.”
Foto (c) Shamrockraver
Het waren allemaal bestaande I Am Oak nummers, “behalve het laatste nummer, ‘That’s That’, dat ik nog specifiek hiervoor heb geschreven.” Sommige waren al eerder op plaat uitgekomen, andere nog niet. “Ik heb geprobeerd de liedjes in een nieuwe versie te brengen: pianoliedjes op gitaar, gitaarliedjes op keyboard. Zo kon ik de mensen iets nieuws laten horen, ook als ze mijn nummers al kenden. En zo hield ik het ook voor mijzelf interessant, vijftig dagen lang. Ik kon zo mijn eigen oeuvre herontdekken en herinterpreteren.”
Een nieuwe versie dus, niet per sé een betere. “Dat vind ik juist leuk aan liedjes, die zijn nooit af.” Dat verklaart ook de titel ‘Odd Seeds’: “De ideeën voor liedjes, de zaadjes, zijn eigenlijk hele rare dingen. Een normaal zaadje groeit altijd uit tot dezelfde soort plant. Bij liedjes kan hetzelfde ideetje heel veel verschillende kanten op blijven gaan. Iedere keer kan het weer uitgroeien tot iets nieuws. Dat vind ik superleuk.” Voor Thijs is er dan ook nooit een definitieve versie. “Het kan altijd door blijven evolueren.”
Dat is ook kenmerkend aan I Am Oak. “Als we live spelen zijn er vaak liedjes die we in de loop der jaren omvormen tot nieuwe versies. Ze zijn nooit af. En wat ik mooi vind: ‘Op Odd Seeds’ kun je niet echt horen welke liedjes oud zijn en welke nieuw. Het is al die jaren dus een overkoepelend iets geweest, het ‘I Am Oak liedje’. Wel geëvolueerd door de jaren heen, maar niet drastisch anders.”
Foto (c) Clasine Haringsma
Thijs’ teksten nemen een aparte plaats in. “Ik gebruik ze om iets op een rijtje te zetten of om te reflecteren. Dus voor mezelf, zeg maar. Maar ik schrijf ze wel open genoeg dat andere mensen er ook iets in kunnen horen.” De metaforische zaadjes komen voor hem heel intuïtief. “Meestal laat ik ze eerst even liggen om dan zelf te ontdekken waar het over gaat. En dan vul ik ze aan tot een geheel.“ Het voorafgaande album ‘Osmosis’ illustreert dit: “Op reis, ergens onderweg, zag ik iets, gewoon in de natuur en begon dat te beschrijven. Later voegde ik daaraan toe wat ik daarbij voelde of waar me dat aan liet denken.” Of, mooi geformuleerd: “Een klein ding zorgt voor een platform om meer bij te ontdekken.”
Reizen en natuur komen vaak terug. “Ja, reizen, op weg zijn. Voor mezelf is het ook een manier om te ontsnappen, om je te verwonderen.” En dat wil Thijs ook overbrengen in zijn nummers: “Je even weg te laten drijven, ontsnappen uit het hier en nu.” Daarbij valt de fascinatie op voor Japan. “Ja, ik sta te popelen om terug te gaan, zodra het weer kan. En ik weet nu al dat daar weer iets moois uit zal komen.” Hij lijkt even te mijmeren. “Japan, ja, het is moeilijk te omschrijven wat dat dan is. Ik voel me daar gewoon prettig. De natuur is mooi. De cultuur is mooi. Ja, alles eigenlijk.” Dat gevoel is voor Thijs en zijn muziek heel belangrijk. “Dat heb ik ook met Zweden of Noorwegen. Als ik daar ben dan voelt dat goed, maar ik kan niet in woorden uitleggen waardoor. Misschien de rauwheid van de natuur waardoor je op je plek wordt gezet als nederige mens.”
Terug naar ‘Odd Seeds’, waarvan de zaadjes ontsproten in de Corona-lente. “Ik wilde dat het een document zou worden van die tijd. Het feit dat ik het alleen speel, geen overdubs doe. Ik wilde de liedjes live brengen, zoals het was, zoals ik hier thuis zat.” Het lockdown gevoel. “Buiten Corona zou ik dit project nooit zo gestart zijn, om een nieuwe plaat uit te brengen met liedjes die ik in mijn eentje speel.”
Foto (c) Shamrockraver
En dan heb je na vijftig dagen ook vijftig nummers. “Maar ik wilde kwaliteit boven kwantiteit.” Dat werd dus selecteren. “Eerst de liedjes die ik het best geslaagd vond, technisch, qua opname, liedjes waar ik een goed gevoel over had. De versies moesten ook origineel genoeg zijn. Voegen ze nog iets toe aan het I Am Oak oeuvre; en zijn ze er ook mooi over verdeeld?” Toen ook zijn vrienden nog mochten luisteren bleven de 26 nummers over, “die mooi op een dubbelplaat zou passen, want dat werd uiteindelijk het doel.” Deze dubbel-LP wordt uitgebracht op 18 december bij Snowstar Records, daarnaast ook als cassette. Hierop staan dan nummers van 2006 tot 2020. “Er ontbreken twee jaartallen en voor de rest komen alle jaren aan bod. De albumversie zijn bandarrangementen en hier is het solo, maar het nieuwe dubbelalbum geeft een goed oeuvre overzicht, van wie I Am Oak is.”
Gevraagd waar de plaat, dus ook zijn oeuvre, het best tot zijn recht komt, is Thijs duidelijk: “Lekker thuis, in de winter. Warm binnen, koud buiten. En regen is ook wel goed, dat je lekker veilig binnen zit.” Dus toch weer thuis, binnen, waardoor de zaadjes voor ‘Odd Seeds’ juist tot bloei konden komen. Toeval? Misschien, maar het maakt het binnen zitten onverwacht wel tot iets heel moois.
