Queens of the Stone Age werd met de rode plaat met het zwarte duivelsvorkje een rockinstituut. Was de band van Josh Homme in de jaren ervoor nog vooral bekend in de desert/stonerrock, met de single ‘No One Knows’ begon het grote rockpubliek de Queens massaal te omarmen. Een Legendary Album: ‘Songs For The Deaf’.
CD’tjes fikken
Het leken misschien barre tijden voor muzikanten toen alle muziek min of meer gratis leek te zijn. Songs ‘For The Deaf’ verscheen toen we al platen konden downloaden en er thuis CD’tjes van fikten. Dat leverde toen veel discussie op. Maar arm is QTASA er niet door geworden. Een lening aanvragen om muziek te kunnen blijven maken? Welnee, we gaan zo veel mogelijk touren, dacht de band in 2002. En sinds dat jaar is de band bijna onafgebroken op pad. Tot genoegen van fans van de band want die vinden hen live op zijn best.
Herkenbare drums
Het geluidsfragment waarmee de plaat begint is grappig, maar dan: een afgedempt klinkende drumbeat, een afgeknepen gitaarlijntje, en dan de hel die losbarst wanneer de rest van de band invalt. Je luistert naar ‘You think I ain’t worth a dollar but I feel like a millionaire’, nog steeds een steevaste opener van de setlist. Niet in de laatste plaats door de drummer van dienst, ene David Eric Grohl, die met ‘Nevermind‘ (Nirvana) al een legendarische plaat inspeelde. Hij wist op beide platen voor herkenbare drumpartijen te zorgen, die de nummers nog beter maakten dan ze al waren. ‘No One Knows’ moet bijvoorbeeld wel in de top tien van luchtdrum-nummers aller tijden staan.
Ongepolijst
Met parttime naaktloper Nick Oliveri op bas, Danzig-beest Joey Castillo op drums en Screaming Trees-frontman Mark Lanegan (die ook enkele tracks in de studio voor zijn rekening had genomen) ging de band op tour. Zo ongepolijst als het voorkomen van de band was, zo gretig vond de muziek aftrek. Josh Homme liet zichzelf qua ongepolijstheid niet onbetuigd; zo wees hij tijdens een show op Pinkpop twee vechtersbazen op niet mis te verstane wijze, verbaal terecht, om vervolgens het briljante ‘A Song For The Dead’ in te zetten: een uptempo stoner/bluesnummer, gedragen door de whiskystem van Lanegan en met een verdienstelijke drumsolo aan het eind.
Headliner
En dan zijn er nog ‘First It Giveth’, ‘Go With The Flow’, ‘Hangin’ Tree’ en de andere tracks die ‘Songs For The Deaf’ tot een heerlijke verzameling vuig en tevens gecontroleerd lawaai maken. Queens of the Stone Age maakte na dit album meer goed aangeschreven platen, maar dit legendarische album betekende de ommekeer voor de band: vanaf 2002 is de band wereldwijd een graag geziene headliner.
