Vorige week heeft Ben Harper ‘Winter Is For Lovers’ (ANTI-Records) uitgebracht, een album dat in veel opzichten het hoogtepunt is van zijn hele carrière. De intieme en ambitieuze solo-opname is zijn allereerste volledig instrumentale project, met 15 originele composities gepresenteerd als een symfonie en uitgevoerd door Harper op zijn lap steel gitaar.
Het album legt een leven lang muzikale inspiraties en ervaringen vast en werd door de pers omschreven als “virtuoos, oprecht en stil maar briljant op meeslepende wijze” in een recensie met 8/10 sterren. American Songwriter roemt het album met de woorden: “een mooie, zoete, onberispelijk opgenomen en uitgevoerde set, perfect met een kop koffie op zondagochtend.”
Deze week was Harper te gast bij het kunst- en cultuurradioprogramma WNYC’s All Of It om de oorsprong en invloeden van het album te bespreken, een maand na zijn optreden in het Soundcheck-programma van WNYC, waar hij er drie songs live speelde. Hij stond ook op de september-cover van Relix Magazine, naast Rhiannon Giddens (ze brachten in juli een opname uit van Nick Drake’s “Black Eyed Dog”), en sprak uitvoerig over de belangrijkste invloeden voor dit album, waaronder David Foster Wallace’s Infinite Jest. , Taj Mahal en John Fahey. Harper bracht in mei ook de single ‘Don’t Let Me Disappear’ uit, en in september trad hij met Ziggy Marley op in The Today Show en The Late Late Show met James Corden om ‘Play With Sky’ uit te voeren.
Eerder uitgebrachte singles van ‘Winter Is For Lovers’ zijn onder meer ‘Paris’, ‘London’ en ‘Inland Empire’, waarvan publicaties werden meegenomen in onder meer Rolling Stone, SPIN en Paste.
De muziek op ‘Winter Is For Lovers’ zit diepgeworteld in Harper’s DNA en leidt rechtstreeks terug naar The Folk Music Center, de invloedrijke Californische instrumentenwinkel die zijn grootouders eind jaren vijftig openden, waar Harper drie van de live video’s voor dit album opnam. Het wemelt van de muziek die Harper hoorde toen hij opgroeide, luisterend naar de blues-, Hawaiiaanse en klassieke gitaarmeesters in de platencollectie van zijn moeder. Hij werd al vroeg aangetrokken door het kenmerkende geluid van de slide gitaar, leerde fingerpicking van slide-master Taj Mahal en studeerde later bij Chris Darrow van Nitty Gritty Dirt Band – een lap steel-virtuoos die grote invloed had op Harper’s levenslange liefde voor het instrument.
