Soms komt het nog voor, helaas bijna nooit meer, maar toch. Soms verbaast een album je vanaf het moment dat je voor het eerst een naald in de eerste groef van kant A zet. Muziek die je nooit eerder hoorde van een artiest die je alleen nog maar van naam kent.
Deze week luisterde ik voor het eerst naar ‘Mesdames’, het nieuwe album van de Franse slam-artiest Grand Corps Malade. Achter deze wat sinistere artiestennaam gaat Fabien Marsaud schuil, een 43-jarige Franse artiest die daar het slam genre groot heeft gemaakt. Slam is urban poetry, door Marsaud met zijn fenomenale stem tot grote populariteit gebracht.
Marsaud was lange tijd een zeer veelbelovend sportman die op weg was om professioneel basketballer te worden. In 1997 slaat echter het noodlot toe als hij bij een duik in een ondiep zwembad en hersenletsel oploopt doordat hij met zijn hoofd op de bodem terecht komt. Einde sportcarrière. Vandaar de naam Grand Corps Malade. Marsaud gaat steeds meer teksten schrijven en komt steeds meer in aanraking met muzikanten en artiesten waarbij hij gastrollen vervult met zijn urban poetry. Vanaf 2006 breekt hij zelfstandig door als artiest.
Nu brengt hij dus onder de titel ‘Mesdames’ zijn zevende album uit. Het album telt tien titels allen gebracht als duo met een keur aan Franse zangeressen. Véronique Sanson, Laura Smet (inderdaad, de dochter van Johnny Hallyday), Louane, Camille Lellouche en Suzan geven acte de presence op dit werkelijk fenomenaal goed geproduceerde album. De productie was in handen van Jean Rachid Kallouche een topproducer en acteur in Frankrijk die ook al eerder met Grand Corps Malade werkte.
De Franse muziek heeft door de jaren heen in het pop-idioom een volstrekt unieke sound en eigenheid gevonden. Het lijkt wel of de electropop uit de jaren ’80 als een soort van aparte tak zelfstandig is doorontwikkeld, naast de andere muziekstromingen, maar dan uniek in Frankrijk. Je hoort dan in artiesten als Gael Faye, Hocus Pocus, en Yelle.
Elektronische popmuziek dus met prachtige vocalen en strijkarrangementen, gedragen door de stem van Corps Malade die dan weer rappend, dan weer vertellend de luisteraar aan de hand neemt door dit album dat is geschreven als een ode aan de vrouw en het feminisme.
“Vous êtes nos muses, nos influences, notre motivation et nos vices
Vous êtes Simone Veil, Marie Curie, Rosa Parks, Angela Davis
Vous êtes nos mères, vous êtes nos sœurs
Vous êtes caissières, vous êtes docteurs
Vous êtes nos filles et puis nos femmes
Nous, on vacille pour votre flamme”
Ondanks dat elk nummer een totale verrassing is staat het album als eenheid ferm overeind, wellicht juist door het centrale thema dat de heterogene tracks versterkt. Titelnummer ‘Mesdames’ is een samenwerking met DJ Mosimann en boeit van begin tot einde. Prachtige vocalen en een unieke crossover tussen een clubtrack en een luisternummer. Het album rijgt zich vervolgens aan elkaar van de ene parel naar de andere. Hoogtepunten genoeg, elke keer als je het album beluistert geeft het meer geheimen prijs.
Als er uit het mooie boeket dan toch twee allermooiste bloemen gekozen moeten worden dan valt die eer te beurt aan het prachtige ‘Mais j’ taime’ met gastvocalen van Camille Lellouche. De eenvoudige wals transformeert als snel tot een bloedstollend mooi lied, gedragen door de hese. melodramatische voordracht van Lellouche. Als Grand Corps Malade zijn stem toevoegt wordt het nummer een cinematografische reis die je het best beleeft met je ogen gesloten.
Tweede prijsnummer is ‘Pendant 24 heures’ waarop zangeres Suzane te horen is. Suzane brak in Frankrijk vorig jaar door met haar album ‘Toi Toi’ en samen met Grand Corps Malade scoort ze nu met ‘Pendant 24 heures’ een grote hit.
Een onweerstaanbare dance productie, Grand Corps Malade die laat zien dat hij het rappen meester is. De toon en flow van Suzane past er precies bij. De electro-pop dwing eenieder te gaan dansen. Denk Gael Faye meets Hocus Pocus.
Wellicht zijn er in Nederland enkele gelukkigen die Grand Corps Malade al ontdekt hebben tijdens hun vakantie of studie in Frankrijk. De grote meerderheid van het Nederlandse publiek laat dit album waarschijnlijk links liggen vanwege de Franse taal of vanwege dat wat de boer niet kent niet gegeten wordt. Doe het niet. Neem kennis van dit album. Je hoeft het niet te kopen, waag er een luisterbeurt of twee op Spotify aan.
Het jaar 2020 is al een mooi muziekjaar als we naar de kwaliteit van de releases kijken. Grand Corps Malade heeft met ‘Mesdames’ een album afgeleverd dat bij de aller besten van 2020 hoort. Dit is een wereldplaat. (9/10) (Caroline)
