En dan valt alles op zijn plaats… de muziek, de sfeer, het gevoel. Een zoektocht leidde het Nederlandse duo Löna naar het hoge noorden, naar het Scandinavië met de donkere wouden van Zweden, naar de geisers en lavavelden van IJsland. Daar ontdekten ze de natuurlijke leefomgeving voor hun elektronische dark pop. Een gesprek met de Haarlemse tweelingzussen Madelon en Daniëlle Bruinhof.
Foto (C) Jori Slagmolen
Ze zijn jong, 24 jaar, en twee jaar bezig met hun band Löna. Als echte tweelingzussen vullen en voelen ze elkaar uitstekend aan. Er is wel een natuurlijke rolverdeling in de band waarin ze (bijna) alles zelf doen: “Madelon schrijft de teksten en ik ben voor het instrumentale deel’” bijt Daniëlle het spits af, zoals ze in het hele gesprek meestal het voortouw neemt, onderbouwd en aangevuld door Madelon: “Ik maak een simpel begin met akkoorden en melodie, dat gaat naar Daniëlle, die het invult met instrumentatie. Dan maken we het samen verder af.” ”Ja, beaamt Daniëlle: “Ik houd meer van produceren, jij meer van zingen en songwriting. Dat is ook goed zo. Dan kunnen we elkaar ook aanvullen.” De sound van Löna laat zich omschrijven als elektronisch, donker, melancholiek. Aan de oorsprong lag echter een geheel akoestische vijfmansband. “Maar leden vielen af en we werden meer elektronisch. Mensen werden eigenlijk vervangen door de computer. Uiteindelijk zijn we met zijn tweeën doorgegaan als duo.”
Foto (C) Marcus van Dam
De voorliefde voor de elektronische sound is er bij Daniëlle zeker niet altijd geweest: “Vroeger had ik een hekel aan elektronische muziek. Ik dacht “Dat is nep”. Maar ik heb het leren waarderen. Nu vind ik het heel cool. Maar, lachend, “gewone bands vind ik ook nog leuk hoor.” De vergelijking is echter “appels met peren vergelijken; Het is een ander soort proces. Een rockband maakt een nummer tijdens het samen jammen en wij bouwen een nummer op, laag na laag. Dat geleidelijk opbouwen trekt mij wel aan.” En ze ziet nog een voordeel: “Bij elektronica is geen limiet aan de geluiden. De sounds zijn veel breder.”
Foto (C) Wout van Heck
De muzikaliteit komt bij de tweeling niet vanzelfsprekend van thuis uit, hoewel ze samen pianoles hebben genoten. “Vanaf ons veertiende zijn we zelf nummers gaan schrijven en hebben we muziek ontdekt. Radiohead was de eerste band waarbij ik werd weggeblazen. Ik dacht: “Dit wil ik ook.” Dit is echt anders, de alternatieve keuzes die zij maken in hun muziek.” Naast het alternatieve aspect neemt binnen Löna ook de pop nog een grote plaats in. En de duidelijke voorliefde voor Scandinavische acts. “Zij hebben een unieke sound, hebben vaak iets donkers in zich. Björk, met ook het gebruik van elektronica. Maar ook Vök: hun combinatie van elektronica en band, een synthesizersound met zowel een koude als warme vibe. Dat geldt ook voor de Noorse Aurora. En het sferische van Sígur Ros.”
De beide zussen zijn juist klaar met een studie in Tilburg, op het gebied van marketing en communicatie, gefocust op de muziekindustrie. Zij proberen hun muziek dan ook bewust als een brand, een merk in de markt te zetten. “Maar bij het maken van nummers gaan we uit van het artistieke. Pas daarna kijken we hoe we het kunnen branden.” In 2018 ging de reis naar IJsland, “omdat we dit altijd al een cool land vonden en ons aangetrokken voelden door de muziek.” Daar viel één en ander op zijn plaats. “We waren toen nog zoekende naar een naam, naar een brand, merk. Daar voelden we hoe we onze muziek wilden neerzetten. En we kozen een naam die Scandinavisch en catchy klinkt: Löna. Dat betekent in het Zweeds waardevol, maar daarvoor hebben we hem niet gekozen.” In IJsland werd ook de eerste video onder hun nieuwe naam opgenomen. Onder de klanken van de single ‘Stars Align’ zien we het grootse, desolate landschap met beelden van de geisers en de imposante waterval Gullfoss. “We wilden de nieuwe naam introduceren met meteen een IJslandse sfeer.” En dat is duidelijk gelukt…
Er zit altijd iets donkers in de muziek van Löna, zowel in de sound als de teksten. Deze zijn van de hand van Madelon. “Ze zijn deels autobiografisch, deels over iets wat ik langs zie komen en interessant vind. Soms kan ik met de teksten ook dingen van me afschrijven, om mijn gedachten op een rijtje te krijgen. Maar ik zal het zeker geen therapie noemen.” Daniëlle knikt instemmend: “Soms trekken we het wel wat extremer. We willen ook niet per se een boodschap meegeven, maar het is wel leuk als mensen door een tekst aan het denken worden gezet.”
Het is 2020 en er zijn nu vijf singels uitgebracht. “En het komende half jaar blijven we releasen tot de eerste EP uitkomt.” Löna groeit gestaag in aandacht. “Bij elke release proberen we meer media aan te trekken, de olievlek uit te breiden. Liefst natuurlijk ook live, maar dat is nu even moeilijk.”
Binnen Nederland is de muziek van Löna moeilijk te vergelijken, wat op zich ook weer een kans is om op te vallen. “We voelen ons een beetje alleen in de scene. Er zijn weinig vergelijkbare acts waar we mee optrekken. We vallen tussen alternatief en pop in, en zijn ook niet een pure elektro-act.” Daniëlle mist dat niet echt, “maar het zou wel fijn zijn om met andere bands elkaars voorprogramma te doen en elkaar verder te helpen.” Maar ook zonder deze hulp zal Löna haar eigen weg blijven zoeken, én vinden. “We blijven dat noordelijke geluid houden, maar we blijven ook vernieuwen, misschien wat meer richting pop, met ook wat meer uitgesproken teksten. Maar nog steeds met de koude vibes.” De zussen zijn het met elkaar eens, alweer… totdat… de meest karakteristieke Löna song moet worden gekozen. Het gaat tussen ‘Terrified’ en ‘Stars Align’. Maar zoals een tweeling én een goed muzikaal duo betaamt: ook hier komen ze goed uit: “De meest karakteristieke Löna song moet nog worden geschreven.” De ideale voedingsbodem voor een coole, donkere, melancholieke maar vooral ook mooie toekomst…
