De in 1965 in Boston geboren Eileen Rose Giadone, zoals ze voluit heet, draait al zo’n jaar of dertig mee in de muziekwereld. Vaak wordt zij in het laatje ‘Americana’ gestopt, maar haar werk is uitgebreider te noemen. Na een verblijf van een jaar of twaalf in Europa, met Noord-Londen als uitvalsbasis, keerde zij in 2003 terug naar de VS. Hier vanuit heeft zij inmiddels een flinke reputatie opgebouwd. Het jaar 2019/2020 was bijzonder vruchtbaar te noemen, want naast twee romans heeft zij haar nieuwe album opgenomen.
Het album ‘Muscle Shoals’ is inderdaad in de legendarische studio in Sheffield, Alabama opgenomen. Begeleid wordt Rose, die zelf zingt en gitaar, Wurlitzer en harmonica speelt, door gitarist The Legendary Rich Gilbert, bassist Chris Maclachlan, drummer Steve Latanation, violist Joshua Hedley en achtergrondzangeres Norma Giadone.
Op het album staan zeventien nummers, waarvan er vijftien door Rose zijn geschreven. Zoals ik hierboven al schreef is haar werk uitgebreider dan de Americana, waar zij vaak in wordt geplaatst. Ook op dit album is dat het geval. Rose en haar band hoen we afwisselend in countryballads, stevige rock, fraaie bluesnummers. Er is volop te genieten.
Speciale vermelding verdienen mijn inziens nummers als het stevige ‘She’s Gone’, de soulvolle ballad ‘Am I Really So Bad?’, het sterke ‘Walk The Jetty’ en de opvallende King Crimson-cover ‘Matte Kudasai’, dat we hier in een bluesy uitvoering te horen krijgen. Een uitstekend album. (8/10) (Continental Song City)
