Britain’s Got Talent heeft een aantal artiesten laten doorbreken, denk hierbij aan Calum Scott, Susan Boyle en Paul Potts. Jonathan Antoine is er ook zo eentje. Dit jaar komt deze tenor met alweer zijn vijfde album aanzetten. De eerste twee bracht hij uit met zijn duetpartner Charlotte, daarna twee soloplaten.
Jonathan Antoine werd geboren in 1995 te Hainault. Nog een hele carrière voor zich dus. Tijdens zijn schooltijd kwam hij op 11-jarige leeftijd zijn zangcoach tegen. Als 14-jarige besloot Antoine een poging te wagen om een juniorplek op een conservatorium te krijgen. Alle conservatoriums waar hij zich voor aanmeldde, zouden hem graag die plek geven. Zijn keuze ging uit naar de Royal Academy of Music. Daar liep hij Charlotte Jaconelli tegen het lijf en zo is het duet Charlotte & Jonathan geboren.
Dat duo besloot in 2012 mee te doen aan BGT, toen ze opkwamen werd er een beetje lollig gedaan over het uiterlijk van Antoine. Een wat vollere, onzekere, verlegen jongen in makkelijk zittende kledij. Hij vertelde dat hij vroeger veel last heeft gehad van pestkoppen en dat dit hem een behoorlijke deuk heeft gegeven. Ze zetten in en het publiek werd wild. Ze behaalden dat jaar een tweede plek.
Het album staat vol covers. Openend met drie Disney-classics, verderop staan ook nog een paar zeer bekende hits van weleer. Aan het einde staan dan nog een aantal aria’s. Zijn stem is ook op ‘Going The Distance’ weer een klasse apart. Qua instrumentatie is het verder wederom prima en sluit het goed aan bij de klankleur van Antoine. Als extraatje komt er hier een daar ook nog wat gospel in, een zeer mooie en passende toevoeging.
Met name de versie van ‘Country Roads’ is een waar hoogtepunt, hier komt die gospel waar het eerder over ging ontzettend mooi uit. Het nummer bouwt geleidelijk op en zodra het gospelkoor inzet is het kippenvel en bouwt het verder op naar de max. Hoe goed de vocalen zijn van Antoine laat hij met ‘Unchained Melody’ horen. De hoge noten in dat nummer lijken hem geen enkele moeite te kosten. Als slotstuk staat de operaklassieker ‘Nessum Dorma’ geprogrammeerd. Ook deze brengt hij met verve. Hij lijkt zijn weg nu écht gevonden te hebben.
Laten we hopen dat deze jongeman nog veel van zich laat horen. Hij heeft alles in huis om een hele grote te gaan worden. ‘Going The Distance’ is zijn sterkste plaat tot heden en zeker een aanrader, zelfs als je niet van opera houdt durf ik deze aan te raden. (9/10) (Sony Classical)
