Het langverwachte eerste solo album van Jack Poels komt na vele jaren in de rekken. De inmiddels 62 jarige zanger en frontman van Rowwen Hèze heeft zijn fans lang laten wachten op zijn eerste solo-project. Eerder werden achtereenvolgens ‘Elf oaver elf’, ‘In de achtertuin‘ en onlangs nog titelnummer ‘Blauwe Vear’ als single uitgebracht zodat het publiek wel al een idee heeft wat het album brengt.
Het album ‘Blauwe Vear’ telt twaalf titels, waarvan er drie covers of bewerkingen zijn, de andere negen zijn allen geschreven en gecomponeerd door Poels. Vermeldenswaardig is het mooie artwork op de binnenhoes en in het begeleidende boekje, waar een aantal schilderijen van de hand van Poels te zien zijn. De man heeft duidelijk meer talenten.
Het album is sober. Hier geen feestmuziek, dat laat Poels over aan Rowwen Hèze. Op dit album laat hij ons kennismaken met een rijkere en diepere Poels die ook bij Rowwen Hèze wel aan de beurt komt, maar waar Poels nu echt de tijd voor heeft genomen om dit uit te diepen en verder te ontdekken. Naast Poels is er slechts plaats voor een andere muzikant op het album en dat is Bart Jan Baartmans. Samen namen de twee mannen het album op in de studio van Baartmans in Boxmeer, net wat verder weg van de Peel, bezien van Poels’ thuishaven America.
Het album kent vrijwel geen percussie en wordt instrumentaal bevolkt door een mooi assortiment gitaren en aanverwante snaarinstrumenten. Voor de sfeer op zijn album kon Poels zich geen betere muzikant en mede producer wensen dan Baartmans. ‘Blauwe Vear’ is polder americana, of moeten we zeggen Peel americana op zijn best. Als geen ander weet Poels een gevoel van melancholie te raken. Zijn muziek vormt beelden aan de binnenkant van je netvlies, ook voor hen die het dialect niet machtig zijn.
Het album opent met ‘In de Achtertuin’, een cover van het nog heel recente ‘Front Porch’ van de Amerikaanse singer songwriter Joy Williams. In de versie van Poels wordt het een prachtige soort van homecoming song. Hier spreekt een man die zijn plek gevonden heeft, die liefde voelt en deelt met hem die hem dierbaar zijn en die dat als geen ander in zijn eigen moedertaal weet te verwoorden. Op ‘Kermis in de hel’ wordt mooi gespeeld met links en rechts uitgestuurde instrumenten, zoals een mandoline, waardoor het nummer heel verrassend klinkt. Backing vocals van BJ Baartmans maken het verschil.
‘Elf oaver Elf’ is gebaseerd op ‘Virginia May’ van de van oorsprong Zuid Afrikaanse singer songwriter Gregory Alan Isakov. In een interview met L1 vertelde Poels hierover: “In de tekst van Virginia May las ik over een zoeklicht, een baken. Toen moest ik denken aan de foto’s die ik hier al jaren maak in mijn tuin van de kerk hier in het dorp. Het uitzicht is er altijd, onder alle weersomstandigheden. ’s Zomers loop ik in de schaduw van de kerktoren door het dorp en ’s’nachts kijk ik omhoog hoe laat het is. Als ik op reis ga probeer ik vanuit de trein nog ’n laatste glimp op te vangen. De torenspits is een baken in weer en wind. Dat geeft houvast. Ze doet de tijd stilstaan. Het liefst op elf over elf.”
Ook weer een prachtig mooie bewerking. De sobere instrumentatie schreeuwt op een gegeven moment om een mooie melodie op de ‘Penspiano’ van Rowwen Heze’s accordeonist Tren van Enckevort, maar die komt niet. In plaats daarvan komt er een mooie mondharmonica in, gespeeld door BJ. Beter zelfs. Zo blijft Poels op hoog niveau presteren op het album. Hij is duidelijk in zijn element. Het album is beschouwend. Een artiest met een zekere leeftijd die authentiekis en kan en wil delen. Hoe staat hij in zijn leven? Acceptatie voert de boventoon. Een man die zijn plek niet alleen heeft gevonden maar ook ten volle accepteert, en mooie teksten maakt uit de kleine observaties om hem heen. Alles speelt zich af om de kerktoren en niet verder dan een steenworp afstand van het centrum van het universum voor Poels. Door de precieze en poëtische observaties die Poels maakt op de vierkante meter wordt je meegenomen en ga je vanzelf ook genieten van al dat kleins om je heen.
‘Kersebloesem’ is misschien wel het mooiste nummer op het album. Poels maakt letterlijk woorden van de schoonheid van de kersenbloesem in de tuin. De tekst zet het raam naar het binnenste van de ziel van deze Peel poëet helemaal open. Het licht stroomt naar binnen en hij laat ons allemaal binnenkijken. Als je dat kan en durft ben je een grote.Jack Poels levert met ‘ Blauwe Vear’ een topklasse album af. Daar waar polder americana vaak gebukt gaat onder vals sentiment en het doen alsof Almere Nashville is, daar durft en kan Poels te spreken over zijn thuis, zijn wereld, zijn gevoel. Dat is knap en dat verdiend respect. (8/10) (Snowstar Records)
