Wat je ook van hem mag vinden, Popa Chubby stelt nooit teleur. Optredens zijn altijd een feest en ook op zijn cd’s is volop te genieten. En gezien het tempo waarop hij zijn platen uitbrengt mag dat best een prestatie worden genoemd. De als Theodore Joseph Horowitz in New York op 31 maart 1960 geboren bluesrocker heeft in zijn dertig jaar lange carrière al even zoveel cd’s uitgebracht. De klapper kwam in 1995 met ‘Booty And The Beast’ en sindsdien is Popa Chubby een niet meer weg te denken waarde in de bluesrock.
De ondertitel ‘more then 30 years of blues, rock and soul’ van zijn recente album ‘It’s A Mighty Hard Road’ benadrukt nog maal een keer extra hoe lang hij alweer bezig is. Op de cd staan in toaal vijftien nummers, waarvan dertien zelfgeschreven composities en twee covers. Popa Chubby wordt begeleid door Dave Keyes (piano, orgel), Steve Holly en Dan Castagno, die het drumwerk verdelen, en Brett Bass en V.D. King, die beiden op bas te horen zijn. Popa Chubby zingt en is te horen op bas, drums, toetsen en harmonica.
Het album gaat meteen voortvarend van start met ‘The Flavor Is In The Fat’ over lekker eten; iets dat hem wel aan te zien is. Muzikaal brengt hij weinig nieuws. Het is gewoon de goede ouderwets betrouwbare bluesrock die we van hem kennen. Van uptempo naar een ballad, en van funk weer terug naar rock. Het is en blijft van een hoge kwaliteit. Nummers die toch wel een extra vermelding verdienen zijn het swingende ‘Buyer Beware’, met daarin een verwijzing naar legende Jimi Hendrix, maar ook de fraaie ballad ‘The Best Is Yet To Come’ en het rustig swingende ‘Lost Again’, waarop Popa Chubby met een heel diepe stem zingt. De laatste twee nummers op de plaat zijn de beide covers: Leon Russells ‘I’d Rather Be Blind’ en het bekende ‘Kiss’ van Prince. Hierop laat hij een zeer fraai staaltje harmonicaspel horen.
‘It’s A Mighty Hard Road’ is opnieuw een uitstekend album van het ‘beast from the east’, Popa Chubby. Voor blues- en rockfans is het album een absolute aanrader. (8/10) (Dixiefrog)
