‘Knot’ werd bij de release door collega Jan Vranken reeds beschreven als “het beste dat Nits ooit maakten”. En dat voor het laatste album van de band die in 1974 reeds het levenslicht zag. Zo een uitspraak schept grote verwachtingen en een vrijwel uitverkocht Muziekgebouw Eindhoven zat donderdagavond vol spanning of de heren de verwachtingen waar konden maken. Van heinde en verre waren fans, sommigen van het eerste uur, naar Eindhoven gekomen om de NITS voor het eerst, of voor de reeds 29e (!) keer te aanschouwen.
Henk Hofstede opende de avond op zijn, nogal rode, gitaar, met ‘Home before dark’ van ‘Henk’. Die titel zou een verloren hoop zijn, want het was al snel duidelijk dat men nog lang niet thuis zou zijn. Gedrieën, Hofstede, toetsenist Robert Jan Stips en drummer Rob Kloet, maakten ze er een avond vol nostalgie van. Veel oud werk, maar ook veel nieuw werk van ‘Knot’, zoals bijvoorbeeld ‘Ultramarine’. De bijna staccato te noemen wijze hoe Kloet op de track drumt is een genot om naar te luisteren, maar vooral te kijken. Het werd door elkaar verweven tot een smeuïg geheel, waarbij zelden tot niet opviel wat oud of nieuw was. De kracht van de NITS.
Het oude bekendere werk werd zoals gezegd verweven met het nieuwe werk van ‘Knot’. Opvallend genoeg werden juist die nieuwere nummers stuk voor stuk aangekondigd met een verhaal dat een verhaal op zich was. Over samenwerkingen tussen Bob Dylan en Monet, over een ontmoeting tussen Marvin Gaye en de Vlaamse held Arno Hintjens op het strand van Oostende, waar de band met grote regelmaat optrad. Of herinneringen aan Henk’s moeder in de Intratuin en zijn vader’s lucifer in het beton van zijn ouderlijk huis. Over ieder nummer had Henk wel een verhaal.
De band had niet veel nodig op het podium. Geen Penny de Jager showballet, geen uitgebreide licht- en lasershow. Neen, slechts 3 rasmuzikanten, een batterij instrumenten en een in matrix hangend geheel van paraplu’s van een soort van Chinees rijstepapier, die op vernuftige eenvoudige wijze verlicht werden. De NITS zijn de NITS en dat is voor de kenner genoeg.
In twee sets en een toegift lieten de heren horen in ruim 45 jaar nog niet te zijn afgezwakt. Sterker nog, de NITS gaven blijk nog steeds mee te draaien aan de top van de Nederlandse muziek. Niet die van Armin van Buuren of Famke Louise, maar die van echte onvervalste Nederlandse kwaliteitsmuziek. Drie muzikanten die er na zo’n lange tijd samen nog steeds van genoten op het podium te staan. En Eindhoven genoot met hen mee.
