Boy & Bear is in Nederland voor maar liefst 3 optredens voor hun ‘Suck on Light’ Tour. Donderdag was het eerste uitverkochte optreden in Tivoli Vredenburg, zaal Pandora.
Het voorprogramma werd verzorgd door Wildwood Kin. Het trio, bestaande uit de dames Beth en Emillie Key en hun nicht Meghann Loney maakt meerstemmige folkmuziek, die zo te horen geïnspireerd is door Fleetwood Mac. Wildwood Kin klonk fijn en heel zuiver. De Engelse meiden vroegen enthousiast om mee te zingen en te klappen, maar het was helaas voor hen een beetje een timide publiek. Het trio was fris en verassend om naar te luisteren en zeker de moeite waard om de dames eens te checken.
Toen was het even wachten totdat Boy & Bear het podium zou betreden. De zaal stroomde inmiddels voller met een gemixt publiek. Boy & Bear begon met het nummer ‘Old town blues’, en wat direct opviel was dat het geluid niet heel fantastisch was. De stem van de zanger Dave Hoskin, kwam niet tot z’n recht zoals deze van hem bekend stond. Dat was wel wat jammer want helaas was de tekst niet echt verstaanbaar als je de muziek niet zou kennen. En dat is wat de muziek van Boy & Bear juist zo ijzersterk maakt.
‘Old town blues’ werd vervolgd met het nummer ‘Milk & Sticks’, dat een fijn uptempo nummer was. Het publiek swingde langzaam en rustig mee. Het ontzettend mooie nummer ‘Three Headed Women’volgde, van een van hun beste albums, ‘Harlequin Dream’. De band begon zo met een mooie afwisseling van de albums die zeer divers zijn.
Het nieuwere album ‘Suck on Light’ heeft iets zweverigs, fijn om naar te luisteren maar op het podium leek het er niet helemaal uit te komen. Sommige nummers leken op elkaar, waardoor het soms wat ging vervelen. Een beetje meer afwisseling in het middelste gedeelte van het concert het de set wat beter gemaakt. De bewegingen van bassist David Symes en gitarist Killian Gavin maakte het nog enigszins leuk om na te kijken.
Wat opvallend was, was dat zanger Dave Hoskin helemaal niet aan het woord was, maar drummer Tim Hart het woord nam om de zaal te bedanken aanwezig te zijn in Utrecht. Een van de hoogte punten was afsluiter ‘Feeding line’. Het nummer klonk fijn en het publiek zong en danste vlotjes mee, maar daarna was het over.
De band liep eventjes van het podium, maar kwam snel terug voor de toegift. De toegift, bestaande uit drie nummers, was veruit het beste deel van de show. De band leek nu pas opgewarmd te zijn. ‘Limit of love’, ‘Walk the wire’ en het prachtige nummer ‘Southern sun’ komen voorbij. Na een hard applaus verliet de band dan toch het podium. Al met al was het een plezierige avond; Fijn, maar niet spectaculair.
Foto’s (c) Sander Rijken
