Op Maxazine lees je elke dag weer het laatste nieuws over Nederlandse en internationale artiesten. Leuk geschreven recensies over hun nieuwste releases, doorwrochte of minder doorwrochte recensies van optredens en ook sinds jaar en dag mooie interviews waarin je verder kennis kan maken met een bekende of minder bekende artiest.
Popmuziek wordt door menigeen als kunst met een grote K gezien, en in feite is het dat ook. Kunst doet je elke keer weer versteld staan, spreekt je fantasie aan en daagt je uit om op een andere manier na te denken over de grote vragen des levens. Net als met haute couture, die ook als kunst wordt beschouwd. Haute couture is echter voor slechts weinigen onder ons weggelegd. Het gros van de mensen loopt er kek bij in een mooi pret-a-porter setje van een relaxed boetiekje in de binnenstad. Top.
In de Nederlandse muziekscene zijn er op alle gesubsidieerde poppodia vele prachtige optredens te zien. Kaarten worden steeds prijziger en leiden tot geklaag onder de concertgangers. Naast dit poppodia circuit kent Nederland een nog veel groter uitgaanscircuit, waar mensen gewoon voor de lol naar een band willen gaan kijken. Dansen, plezier maken, elkaar versieren, je werkweek vergeten en een mooie avond hebben is dan vaak de primaire drijfveer om eropuit te gaan.
In dit circuit is de concurrentie onder de coverbands meer dan moordend. Het publiek is verwend en een zaaleigenaar kijkt aan het einde van de avond naar de omzet in kas om te bepalen of hij de band nog eens terug zal vragen. Het is onder deze omstandigheden dat de Limburgse coverband Anderkovver nu al meer dan 20 jaar weet te overleven en, sterker nog, is uitgegroeid tot een waar fenomeen met een enorme bekendheid en populariteit onder het uitgaanspubliek in met name Zuid- en Oost Nederland.
De Nederlandse poppodia zijn nog nooit zo goed bezocht als in 2018. Dat blijkt uit cijfers van CBS. Concerten op de Nederlandse professionele podia trokken in 2018 bijna 9,7 miljoen bezoekers. Buiten dit circuit speelde Anderkovver vorig jaar het het adembenemende aantal van maar liefst 160 shows in Nederland, België en Duitsland, en trokken daarmee tienduizenden bezoekers naar feesttenten, discotheken, festivals en wat al niet meer. Voor Maxazine dan toch eens tijd te gaan praten met de mannen van de hardst werkende band van Nederland.
We treffen lead-zanger/bassist Raymond Weijsters, zanger-gitarist Roger Damoiseaux en drummer/zanger Raymond Herveille in hun eigen studio in Sittard-Geleen waar de laatste hand leggen aan opnames voor een eighties-medley. Damoiseaux laat de solo van ‘Purple Rain’ moeiteloos overgaan in een Bernard Edwards riffje. Tijd voor koffie met 60% van de band. Maurice Saelmans en Leon Packbier konden er helaas vanwege andere verplichtingen niet bij zijn.
Nogmaals geconfronteerd met het enorme aantal van 160 optredens per jaar schieten de mannen een beetje in de lach. “Ja, dat zijn er veel.” Toch willen ze zelf niet de conclusie trekken dat ze daarmee ook meteen de beste coverband van Nederland zijn. De meest spelende? zeker. De beste? Op dat gebied stellen de mannen van Anderkovver zich wat bescheidener op. “Kijk naar de Edwin Evers band, dat is ook een coverband met daarin topmuzikanten zoals Michel van Schie op bas, een zangeres als Maxine, Bert Meulendijk en Ferry van Leeuwen op gitaren, dat zijn toppers.”, aldus Raymond. “En kijk wat die doen”, vult Roger Damoiseaux aan, “zij brengen de coverband naar de poppodia en de theaters. Ze spelen wel maar 20 keer per jaar.‘ Raymond vult Roger aan: “Nederland is wat covers betreft altijd wel een bijzondert land met een publiek geweest die covers ook waarderen. Kijk naar artiesten als Marco Borsato of de Toppers; dat zijn in feite ook allemaal cover-artiesten.”
Ook Anderkovver springt wat dat betreft steeds vaker over haar eigen schaduw heen, en buiten hun comfortzone. Vorig jaar, naast de 160 concerten door waarbij feesttenten en discotheken dag na dag werden gevandaliseerd door hun show, speelde de band ook als begeleidingsband van Belinda Kinnaer tijdens haar jubileumconcert in theater Amphlion. Dit optreden werd als dvd uitgebracht. “Dat is heel erg leuk om te doen”, aldus Weijsters, “In zo’n theateroptreden kunnen we aan de kleinste details werken, dat moet ook want in zo’n theatershow hoor je alles. Heerlijk om te doen, voor ons ook wel een beetje uit onze comfortzone, want als we een tent platspelen gaan we als band voor power, voor energie. Dan gaat het niet om de allerkleinste details.”
De kennismaking met Kinnaer kwam tot stand nadat de zangeres van Nederlandstalige hits als ‘Tijd van mijn Leven‘ en haar duet met Wolter Kroes ‘Oneindig’, de band tijdens een optreden het Toto-nummer ‘Home of the Brave’ live had zien brengen. Kinnear, die zelf ook uit de cover-scene komt en jarenlang optrad met de band Commercial Break, zong daarop samen met Anderkovver wat werk van Tina Turner, waarmee de vriendschap geboren werd. Toen enige tijd later Belinda de band vroeg als haar begeleidingsband in het theater kwam de samenwerking tenslotte tot stand.
Op 2 en 3 februari aanstaande zal Anderkovver wederom als begeleidingsband van Belinda Kinnaer optreden tijdens twee theatershows in Doetinchem. Daar zijn nog maar zeer beperkt kaarten voor te krijgen, en ook aan het einde van 2020 zal de combinatie Kinnaer/ Anderkovver weer in de theaters te zien zijn met een kerstshow. “Voor ons is het heerlijk om even uit die comfortzone te stappen”, aldus Raymond Herveille, Bassist Weijsters vult hem aan: “Het is voor ons ook goed om nieuwe dingen te doen, we krijgen er een kick van en het helpt ons ook om als Anderkovver beter te worden, meer bij de les te blijven en ons op alle terreinen te verbeteren.”
Als de mannen gevraag wordt of ze zelf geen plannen hebben om eigen werk of een live cd uit te brengen, is het antwoord ontkennend: “Natuurlijk zouden we die wel kunnen verkopen bij optredens, maar wij krijgen er meer een kick van als we zoals nu een totaal nieuwe eighties medley kunnen samenstellen waar we een zaal mee plat kunnen spelen. Het is heerlijk als we die energie terug krijgen uit de zaal. Die muziek: Toto, Eighties rock; dat is ook echt onze muziek, waarin we zelf alles kwijt kunnen.”
Anderkovver ziet voor zichzelf meer mogelijkheden op de markt van de festivals. “Er komen steeds meer festivals met een steeds bredere programmering, die hebben enorm veel timeslots die gevuld moeten worden.” “We zien ook dat er dan ook steeds meer coverbands op festival geboekt gaan worden. Eerst waren dat vooral de tributebands, maar de klassieke coverbands worden ook steeds meer gevraagd voor de festivals.”, zo signaleren de mannen van Anderkovver. Raymond Weijsters haalt het voorbeeld van de Memphis Maniacs en Dirtie Daddies aan. Ook coverbands, waarvan de laatste met hun ‘Grand Theft Audio’-tour de overstap heeft gemaakt van de feesttent naar de meer serieuze poppodia in Nederland, en daar heel succesvol mee is.
Voorlopig is Anderkovver nog steeds volop aan het spelen. De mannen doen alles in eigen beheer, boeken, techniek, hun eigen apparatuur, en de band is in de afgelopen twintig jaar uitgegroeid tot een geoliede machine waar de mannen ook trots op zijn. Even trots zijn ze op hun vaste aanhang. De mensen die al vijftien jaar of langer trouw steeds weer naar hun shows komen kijken. Daar en in de kinderen van die oude fans die nu ook komen, vindt Anderkovver haar bestaansrecht. De reden waarom ze doorgaan? “Het zit in ons bloed, dit is waar we goed in zijn, dit is wat we nog steeds leuk vinden om te doen. Zolang het publiek blijft komen, gaan wij door.”
Foto’s (c) Perry Hermans
