De Amerikaanse zanger Bruce Hornsby is terug met een nieuw album. Drie jaar na zijn ‘Rehab Reunion’, dat hij samen uitbrengt met The Noisemakers, komt hij met ‘Absolute Zero’.
Bruce Hornsby kennen we natuurlijk allemaal van die ene hele grote hit uit 1986. ‘The Way It Is’ betekende zijn grote internationale doorbraak. Dat stond op zijn gelijknamige debuutplaat. Inmiddels is ‘Absolute Zero’ al zijn 21e (!) studioalbum. Hij heeft meerdere platen uitgebracht met een begeleidingsband. Zo was in zijn begintijd The Range zijn vaste band, later waren dat The Noisemakers. In de jaren 90 was hij nog een paar jaar lid van The Grateful Dead.
Op zijn nieuwe album zijn er tal van gastmuzikanten. De opvallendste daarvan is de frontman van Bon Iver, Justin Vernon. Verder zijn onder andere Jack DeJohnette en YMusic ook te horen op dit album. Laatstgenoemde zelfs op vier van de tien nummers. Hornsby probeert op dit album een goede eigen mix te vinden tussen klassiek, jazz en rock. Hiermee ligt het, zeker bij sommige nummers, nog wat moeilijk in het gehoor. Het klinkt allemaal nog erg ingewikkeld bij de eerste keer luisteren. Zijn stem heeft in al die jaren nog erg weinig geleden en klinkt nog erg goed. Ook is goed te horen hoe professioneel de plaat is opgezet. De nummers zijn stuk voor stuk prima gecomponeerd. Het zijn echter niet nummers die makkelijk zullen blijven hangen door de complexiteit.
‘Echolocation’ is daarvan dan weer een uitzondering. Qua muzikaliteit zou dit zomaar uit het archief van Frank Zappa kunnen komen. Het refrein daarentegen heeft een reggae gevoel. Ondanks dat dit nummer ook erg complex in elkaar zit, ligt deze wel het makkelijkst in het gehoor en het refrein blijft hangen. De rest van de plaat is echt bedoeld om puur te luisteren. Pas dan zul je de schoonheid van dit album echt goed zien.
Nee, dit zijn geen meezingers. Dit zijn geen luchtige popliedjes. Dit is een erg complex album, wat zeker niet voor iedereen weggelegd zal zijn. Het is wel een boeiende plaat met een zeer goed zingende Bruce Hornsby. De jazz en klassiek mixen wel mooi op dit album. De plaat heeft wat te weinig elementjes die blijven hangen, maar het zit wel prima in elkaar. (6/10) (Zappo Productions)
