Rob Heron & The Tea Pad Orchestra ontstond toen vier studenten van Newcastle University muziek met elkaar begonnen te maken en nu zeven jaar en vier albums later het Verenigd Koninkrijk en Europa afreizen om op te treden. Het boeit ze niet in welk hokje je ze denkt te moeten stoppen (western swing, hokum), als je maar begrijpt dat ze 100% oprecht zijn en 100% in hun muziek zitten. Zo staat het althans op de website. Feit is dat het gewoon ontzettend eigenwijs ouderwets klinkt. Naast zanger/gitarist Rob Heron wordt de band gevormd door Ben Fitzgerald (gitaar), Tom Cronin (mandoline, harmonica), Colin Nicholson (accordeon), Ted Harbot (contrabas) en Paul Archibald (drums). In 2012 verscheen hun debuut-cd ‘Money Isn’t Everything’, gevolgd door ‘Talk About The Weather’ (2014) en ‘Something Blue’ (2016). En nu ligt de nieuwe ‘Soul Of My City’ in de winkel.
Op de cd staan elf door Heron geschreven nummers en een cover, ‘Drinking & Carrying On’, geschreven door Davey Patton van het Sour Mash Trio. Ik schreef hierboven al over ouderwets klinken, en dat wordt meteen duidelijk bij de titel van het eerste nummer ‘Let’s Go Back In Time, Man’. Muzikaal klinkt het allemaal vrolijk en vaak uptempo. Er zit heel wat humor in de teksten, luister daarvoor maar eens naar ‘Life Is a Drag’, ‘Fool Talkin’ Man’ en vooral het ondeugende ‘Double Meaning, Double Entendre’. Daarnaast weet Heron een serieuze boodschap mee te geven in nummers als ‘There’s A Hole (Where My Pocket Used To Be)’ over de moeilijkheden die de gewone arbeider in het huidige economische klimaat te verwerken heeft, en ‘One Letter Away From Lonely’, dat over liefdesverdriet gaat. Muzikaal in orde, tekstueel prima: een uitstekende plaat.(8/10) (Tea Pad Recordings)
