UB40, een band met meer hits dan menig andere jaren ’80 (en ’90) band speelde inmiddels in vrijwel iedere grote concertzaal in vrijwel ieder land ter wereld. En vrijdagavond, als afsluiter van een dubbelconcert met Madness, speelde de band op het festivalterrein van Strijp-S in Eindhoven, op een plek waar inmiddels verschillende groten der aarde hebben mogen optreden. Na een lange reggae-intro nam de band plaats op het podium, waarbij ‘Food for Thought’ direct de juiste mood zette, ving een concert aan waarvoor men zelfs vanuit Engeland, Rusland en China naar Eindhoven was gevlogen. De locatie is het meer dan waard, de band zeker ook.
Het werd een concert vol hits, waarbij ‘Maybe Tomorrow’, waarbij Duncan Campbell naast de rol van zijn broer Ali ook het toasten van Astro op zich nam, vrijwel direct het gehele publiek met zich mee zou krijgen. Ook ‘Cherry Oh Baby’ dat volgde bleek een voltreffer en de toon was snel gezet. UB40 kwam echter naar Eindhoven voor een goed gemengde set, waarbij hits werden afgewisseld met de echte oude reggae-nummers. Zeg maar gewoon terug naar de tijd van ‘Signing Off’, want zelfs ‘Tyler’, dat slechts zelden op de setlists voorkomt, kwam voorbij. Een zeldzame track op een zeldzaam goede setlist, zo mogen we zeggen. Ook ‘King’, waarin het nummer direct overging, bleek de herinneringen naar de oude albums goed te kunnen voeden, en het publiek genoot met volle teugen. Terecht, want UB40 speelde een strak goede set, die volgde met het anti-apartheidslied ‘Sing Our Own Song’.
De reggae bleek verder te gaan met ‘Bring me your cup’ en velen hadden toen nog niet eens door dat het niet Ali was die op het podium stond te zingen. De stem van broer Duncan ligt zo dicht bij die van Ali, dat de wisseling na het ontslag van Ali geen grote hiaten in de band heeft veroorzaakt. Toen gitarist Robin Campbell daarna Bob Dylan-cover ‘I’ll Be your baby tonight’ aankondigde maakte het het publiek ook niet meer uit en omarmde het de inmiddels inmiddels al weer tien jaar bij de band zingende Duncan Campbell. Earl Falconer kondigde daarop een niet vaak gehoorde reggae-track aan die de UB40-setlist normaal gesproken niet haalde (‘Reggae Music’ van het album ‘ Promises and Lies’) werd door Falconer aan elkaar getoast en zelfs Astro werd daarbij bijna overtroffen. Het gaf wel de klasse aan van een van de originele bandleden en de reden van het grote succes van UB40. Ook ‘Baby’ (origineel van The Hepptones) werd onderdeel van de Eindhovense setlist die meer echte reggae bevatte dan we de laatste jaren van UB40 gewend zijn. Voor de oude UB40-liefhebber was de setlist dan ook een traktatie die vrijwel niemand vooraf durfde te voorspellen.
Zelfs percussionist Norman Hassan kreeg zijn momentje, met ‘Boom Shacka Laka’, een covertje van U Roy & Hopeton Lewis dat zelden op de setlist staat. ‘Johnny Too Bad’ (The Slickers) daarentegen staat vaker op de setlist, zo ook in Eindhoven. Hassan bewees ermee meer te zijn dan die percussionist alleen. Al Green-cover ‘Here I am (Come and take me)’ werd weer door Campbell ten gehore gebracht en zo kwamen we rustig richting het einde van het optreden.
Afgesloten werd dan ook met, natuurlijk, ‘Red Red Wine’, waarbij Norman Hassan wederom de scats en toasts van Astro op zich nam, en hem feitelijk zelfs overtrof. Was het toeval of niet, maar op het moment dat de band feitelijk vaarwel zei, vielen ook de eerste druppels regen. Het waren echter maar een paar spatjes, en zelfs een soort van verfrissing na een mooie avond, die de hete temperaturen van de afgelopen weken nog even muzikaal wisten te verlengen.
De toegift kwam gelukkig snel, en de regen hield er ook spontaan weer mee op. Alsof het zo zou moeten zijn. Met ‘Dont break my heart’, ‘Kingston Town’ en afsluiter ‘Can’t help falling in love’, origineel van Elvis Presley, ging de band nog even door, om uiteindelijk af te sluiten met een diepe buiging. Het werd een concert dat vrijwel perfect was en een van de betere concerten die UB40 de laatste jaren heeft mogen spelen. Wat men achteraf dan ook veelvuldig hoorde, was dat UB40 toch een stuk beter was dan UB40’s Ali Campbell, vorig jaar op Bospop. Een groot compliment voor de enige echte UB40!
