Dit weekend vond de zesde editie van het festival Best Kept Secret plaats in Hilvarenbeek. Dit jaar stonden Arctic Monkeys, The National, The Creator, Future Islands en Tyler op de mainstage en natuurlijk veel meer. Verspreid over enkele dagen en podia traden tientallen artiesten op, met als een van de hoogtepunten zeker ook het mooie weer.
Angus & Julia Stone mochten de zaterdag aftrappen op het hoofdpodium. Het was nog relatief rustig op het terrein maar de sfeer zat er goed in. Het optreden zelf was niet erg speciaal, maar muzikaal waren ze goed.
Al gauw volgde Nana Adjoa op het podium. Ze is ook wel bekend als een van de leden van Sue the Night, maar speelde vandaag onder haar eigen naam. De set die ze speelde was super strak en het publiek genoot met volle teugen.
Helaas verliep het bij Wolf Alice wat minder soepeltjes… Na het eerste nummer vonden er technische problemen plaats, die gelukkig snel werden verholpen. De band verdween even van het podium, om daarna onder de bezielende leiding van frontvrouw Ellie Rowsell keihard toe te slaan.
Toen Johan de stage beklom genoot met name het oude publiek ontzettend. De Nederlandse indie-rockband hoorde zeker op het hoofdpodium thuis. Bij Slowdive was het tijd voor een psychedelische trip. Met de dromerige nummers kon je helemaal wegdromen.
Het jonge publiek kon zich helemaal uitleven tijdens The Internet / Vince Staples. Ze gaven een ontzettend energieke show en het hele publiek danste mee met deze hiphopgroep.
Voor de wat ruigere muziekliefhebbers waren de Downtown Boys een goede uitkomst. Ze speelden met volle overgave hun punknummers en zorgde voor een nog energiekere sfeer.
Warpaint kleurde iets te keurig binnen de lijntjes waardoor het enthousiasme een beetje ontbrak.
De temperatuur begon al erg snel te dalen maar ondanks dat kon je nog heerlijk genieten van The National, zittend in het zand of staand in het water. De muziek was rustig en zo kon het publiek eventjes uitrusten van al het gedans.
Op de zondag was er een enorme relaxte sfeer en een ruim opgezette programmering, waardoor bezoekers rond een uur of twee al met hun bagage richting de auto liepen om vervolgens een half uurtje later weer terug te keren.
De vier Spaanse meiden van Hinds op stage two kwamen al dansend het podium op. De toon was gezet. Hier en daar werd er naast de maat gezongen maar dit mocht de pret niet drukken. Er werd een echt feestje gebouwd!
Sugarman Rodriquez werd onder een luid applaus begeleid naar de stoel. Een oude man die misschien niet heel erg mobiel meer was, maar muzikaal de sterren van de hemel speelde op zijn gitaar. Ronduit genieten.
De garagerockers Ty Segall & The Freedom band draaiden na een paar seconden muzikaal al helemaal op volle toeren. De band ging helemaal los en de dansende massa puilde de tent helemaal uit.
In de brandende zon verscheen Spoon op stage one, een Amerikaanse indierockband met de energieke frontman Britt Daniël. Een prachtig optreden.
En toen trad Dermot Kennedy op, die terecht vergeleken wordt met Rag’n Bone Man. Wat een geweldige stem heeft die man! Een genot om bij weg te dromen.
Father John Misty kwam later op de dag en eerlijk gezegd overtuigde ex-Fleet Foxes lid Josh Tillman niet; voor het podium stonden relatief weinig mensen, de mulle zandvlakte voor het podium was weer goed zichtbaar.
De festivalbezoekers troffen goed weer en konden tussen de acts door het water in. Mensen waren aan het tennissen in het water en de sfeer van dit festival was magisch. Het decor was prachtig aangekleed en de organisatie was goed. Het is dus zeker de moeite waard om dit festival weer eens te gaan bezoeken.
Foto’s (c) Armelle van Helden
