Vijf jaar geleden leek Ed Sheeran de zoveelste doorsnee singer-songwriter te zijn, maar in de 5 jaar daarna heeft hij de critici behoorlijk de mond gesnoerd. Hij bleek veelzijdiger te zijn. Naast het singer-songwriter genre bleek hij ook pop en hiphop te kunnen combineren, wat hem in de afgelopen 5 jaar een aardige reeks hits opleverde en van hem één van de grootste popartiesten van dit decennium maakte. Na een sabbatical heeft hij nu zijn derde album afgeleverd, waarvoor de verwachtingen hooggespannen waren. De singles, het r&b-achtige ‘Shape Of You’, en ‘Castle On The Hill’ (dat klinkt als U2 vs Mumford & Sons), deden al vermoeden dat het opnieuw een veelzijdig album zou gaan worden.
Op het nieuwe album wordt vrij snel duidelijk dat hij trouw blijft aan zijn bekende recept. Fans van zijn ballads kunnen hun hart ophalen, want die zijn volop vertegenwoordigd met ‘Perfect’, ‘Happier’, ‘Hearts Don’t Break Around Here’, ‘How Would You Feel’, ‘Supermarket Flowers’ en ‘Save Myself’. Ook zijn combinatie van folk en hiphop ontbreekt niet op het album, zo wordt gelijk in opener ‘Eraser’ duidelijk. ‘New Man’ past in de lijn van zijn eerdere r&b -hit ‘Sing’ en het eerder genoemde ‘Shape Of You’, waardoor je wel het gevoel krijgt alsof je het allemaal eerder hebt gehoord.
Gelukkig weet hij op het album toch ook nog te verrassen. Zo bewandelt hij de weg van soul in het nummer ‘Dive’. Wereldse muziekinvloed à la Paul Simon’s ‘Graceland’ lijkt aanwezig te zijn in het nummer ‘Bibia Be Ye Ye’ en ‘Barcelona’. En dan zijn er nog twee verrassende nummers met Keltische folkinvloeden. In ‘Galway Girl’ is dat nog knap gecombineerd met r&b-achtige zang. Maar vooral die andere folksong ‘Nancy Mulligan’ (over zijn Ierse grootvader en grootmoeder) klinkt als The Dubliners 2.0.
Ed Sheeran is een pleaser. Zo wordt ook wel duidelijk op dit album. Hij stelt de fans van zijn vertrouwde geluid ruimschoots tevreden, maar weet tegelijkertijd ook met een handjevol tracks in een andere richting te verrassen. Er zit natuurlijk een behoorlijk commerciële saus overheen, maar wees eerlijk: welke andere singer-songwriter van de afgelopen jaren weet zoveel stijlen te combineren, en het tegelijkertijd te brengen alsof ieder nummer een potentiële hit kan zijn? (7,5/10)(Atlantic)
