Singer-songwriter Alex Vargas verhuisde al op zijn zeventiende van Denemarken naar Londen om muzikant te worden. In het begin van zijn solocarrière hield hij het bij gitaren, tegenwoordig wisselt hij rustige gitaarnummers af met explosieve beats, want daarmee bleek hij zich ook goed te kunnen uiten. Tegenwoordig staat hij op het podium met Tommy Sheen, die net als hij afwisselend gitaar en keyboard speelt. Zondag speelde hij in Paradiso, Amsterdam.
Het voorprogramma wordt verzorgd door de uit New York afkomstige zangeres Kiah Victoria, die in meerdere microfoons tegelijk zingt. In het begin staat ze er heel relaxt en rustig bij. Ze zingt o.a. over een ’trick’. ”Weten jullie wat dat is? Somebody who doesn’t respect your spirit.” De laatste paar nummers worden met meer pit gebracht en dan begint het publiek, dat ondertussen een mening over haar heeft kunnen vormen, ook enthousiaster te reageren.
Alex Vargas creëert met z’n eerste nummer gelijk een magische sfeer. Omringd door rode lichtstralen begeleidt hij zichzelf op een gitaar en het publiek is muisstil. Bij het tweede (volledig instrumentale) nummer barst het elektronische geweld los. Daarna gaat hij zelf helemaal los, al dansend tijdens het derde nummer, ‘Giving Up the Ghost’, en daarna op zijn knieën terwijl hij een stemmanipulator bedient.
Bij het nummer ‘Howl’ hoor je weer alleen zijn stem en zijn gitaar. Na een aantal prachtige hoge uithalen grijpen een paar mensen een korte stilte aan om al tijdens het nummer hun bewondering te uiten. Na afloop van het nummer barst er een daverend applaus los.
‘Warnings’ is een nieuw nummer dat hij deze tour voor het eerst speelt. “We’ve only played it three times, so you’re almost the first to hear it.” Kiah Victoria zingt ook een gedeelte en tijdens dit nummer maakt ze meer indruk dan aan het begin van de avond.
Meerdere keren vertelt Alex dat hij het geweldig vindt om nu voor zo’n groot publiek te spelen. Vroeger was hij al blij als er ook maar iemand aanwezig was. “Nu spelen we voor een zaal met 1500 mensen. Die wisten dat wij zouden komen.” Later wil hij dat alle lichten aan gaan, zodat hij kan zien of hij steeds voor dezelfde mensen staat te spelen. Bij het zien van de zaal lijkt hij weer onder de indruk te zijn. “Wow, a lot of people.”
Met zo’n topstem, een indrukwekkende lichtshow en veel afwisseling in zijn optredens kan het niet anders dat hij al snel zal doorgroeien naar nog veel grotere zalen en nog veel meer publiek voor zijn neus.
foto’s (c) Irene Witpaard
