Rewire festival vond van 1 tot en met 3 april plaatst in Den Haag, op verschillende locaties op loopafstand van het hart van het festival, het Paard van Troje. Maxazine was er zaterdag bij, en liet zich verrassen (en dat is gelukt!). Rewire is een festival waar experimentele muziek een podium krijgt, dit 6e jaar met als onderliggend thema ‘film’.
Lussuria en Anna Meredith
De eerste aanraking met Rewire vond plaats bij Lussuria, oftewel het ambient industrial project van Jim Mroz: geluiden refererend aan pulp horror en andere cinematografische atmosferen, met op de achtergrond oude filmbeelden. Anna Meredith bracht minder een ode aan de film, maar meer een ode aan getekende dieren die langs kwamen lopen of zwemmen. De band die zij om zich heen vormde, bestaat net als zijzelf uit klassieke muzikanten. Klarinet, tuba en cello waren naast elektrische gitaar en drums aanwezig om de niet-in-1-hokje-te-plaatsen muziek body te geven: is het nu rock, klassiek of avant-pop? Waar we het wel over eens kunnen zijn, is dat het zeer dansbaar is en lekker klinkt!
Animal Collective en Battles
Andere bands waar je niet zo gemakkelijk een etiketje op kunt plakken, zijn het Amerikaanse Animal Collective en superrockgroep Battles, die beide terecht in de grote zaal van het Paard stonden. Ondanks dat het bands zijn die meer mainstream waren dan de rest van de programmering vanavond, maakten de mannen van beide bands er een waar feestje van! Animal Collective had een metershoog gekleurd schilderij gebeamerd, in pop-art style.
Michel Banabila & Oene van Geel, Hilde Marie Olsen en Matana Roberts
In de Lutherse Kerk stonden op het kansel drie heel verschillende artiesten: Michel Banabila & Oene van Geel, Hilde Marie Olsen en Matana Roberts. Banabila en Van Geel speelden speciaal voor Rewire een improvisatie die leidde tot ‘Music for Viola and Electronics III’, en zie hier de instrumenten waar zij gebruik van maakten. De bij tijd en wijlen Arabisch klinkende muziek deed makkelijk wegdromen naar oorden met buikdanseressen, zonovergoten stranden en azuurblauwe zeeën. De geprojecteerde fisheye’s met live beelden van hun optreden kwamen goed tot hun recht in de kerk. Hilde Marie Holsen daarentegen had geen visuals bij zich. Zij combineert trompet met elektronische muziek, waarmee zij ons betoverde met melancholische muziek. Matana Roberts gaf een live performance waarbij je niet wist of je nu moest blijven of weggaan. Helaas liet de beamer haar halverwege in de steek, wat mijn inziens wel wat afdeed aan hetgeen ze wilde neerzetten.
Dan nog snel een laatste blik en gehoor op Beatrice Dillon, een vrouw waarvan je als je haar op straat tegen zou komen, nooit had kunnen bedenken dat zij een Ambient DJ is. Zoekend in een grote tas komen er allerlei platen tevoorschijn die ons dark dub techno gaf, dansbaar als de zwarte nacht waarin ik verdwijn.
Foto’s ©Armelle van Helden – Maxazine