De derde editie van Down The Rabbit Hole vindt plaats van 24 t/m 26 juni in de Groene Heuvels te Beuningen. Vandaag worden de eerste bevestigingen bekend, waaronder The National, Mac DeMarco en Glen Hansard. De kaartverkoop voor het festival start 5 januari 2016 met een Rapid Rabbit-actie waarbij een kaart voor het gehele festival slechts €99,- kost.
Down The Rabbit Hole staat voor een weekend vol avontuur, verwarring, surrealisme en psychedelica met als basis een sterk muziekprogramma verdeeld over drie podia. Vandaag wordt het eerste deel van het programma bekend:
The National
The National zit sinds het laatste album Trouble Will Find Me duidelijk in hun comfortzone. Niet dat dat ineens zonnige uptemporock oplevert; integendeel. Zoals gewoonlijk trekken Matt, Aaron en de andere bandbroeders met witte knokkels het natte zeil van de sloep, waarmee wij goedbedoelende medemensen worstelend door de grachten van onze ziel roeien. Cool, want de oerkracht van The National live – dit jaar in Nederland alleen op Down the Rabbit Hole te zien- wordt pas echt ontketend als die ebbenhouten stem kan aanzwellen over de indierockgeworden menselijke wanhoop.
Mac DeMarco
De vele verhalen over de stapelmaffe liveshows van Mac DeMarco beginnen zo langzamerhand mythische vormen aan te nemen. Crowdsurfen, naaktlopen en een drankje op het podium? Om te beginnen, ja: de ene avond grijpt de Canadees breed grijnzend zijn voltallige voorprogramma in het kruis, de volgende trekt hij spontaan een respectabele Limp Bizkit-medley uit zijn hoge hoed. Door die tourgrappen zou je echter bijna vergeten dat DeMarco vooral een begenadigd songwriter is, die naast sleazy rock & roll net zo makkelijk prachtige gitaarpareltjes uit zijn mouw schudt. Gek of geniaal? Waanzinnig goed, zoveel is zeker.
Glen Hansard
Op zijn dertiende trok de singer/songwriter Glen Hansard met zijn gitaar de straten van Dublin in om er op tochtige hoeken en pleinen voor wisselgeld te spelen. Zo’n bestaan houdt een man nederig en bescheiden, ook al schopte de Ier het later tot frontman van de geliefde folkrockband The Frames en won hij in 2008 zelfs een Oscar voor het nummer Falling Slowly. Nu – vijfentwintig jaar later – staat de sympathieke Hansard er weer alleen voor, dit keer met twee hartverscheurend mooie bluesfolkplaten onder zijn arm en zijn trouwe gitaar binnen handbereik. Eerlijk duurt het langst.
Courtney Barnett
Fuzzy Lop-veteranen spitsen hun oren bij het horen van haar naam: Courtney Barnett was twee jaar geleden al een van de grote verrassingen op de allereerste Down The Rabbit Hole. De Australische vond op haar laatste plaat Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit definitief haar stem, waarmee ze prompt in de top van vele jaarlijstjes en prijzenfestivals opdook. Haar losjes slackende indierock en gebabbelzongen hinkstapteksten doen het al prima op de radio, maar komen vanaf het podium nog veel harder de tent binnen – dankzij Barnetts furieus vonkende gitaren en een ritmesectie, die de livelocomotief constant op stoom houdt.
Ty Seagall and the Muggers
Ty Segall is zonder meer de hardstwerkende man in de fuzzy garagerockbiz. In pakweg zeven jaar bracht de blonde multi-instrumentalist en producer maar liefst zeven solo-albums uit, en schnabbelt hij daarnaast graag mee bij talloze andere hobbyprojecten, waaronder de Lowlandsfavoriet Fuzz. Nu de tweede plaat van laatstgenoemde alweer een paar maanden oud is, vindt Segall het hoog tijd voor nieuw werk. Emotional Mugger staat gepland voor eind januari en werd aangekondigd via een paar limited-edition VHS-tapes met onder meer scènes uit Star Trek II: The Wrath of Khan. En da’s niet alleen typisch Ty Segall, maar ook geknipt voor Down The Rabbit Hole.
Mura Masa
Met zijn debuutalbum Soundtrack To A Death haalde Mura Masa meteen de longlist van BBC Sound of 2016. Dat zagen zijn vroege fans op PITCH, Lowlands en CATCH van kilometers ver aankomen, want de future-bassbeats van de Britse producer Alex Crossan worden in Nederland al veel langer warm aanbevolen. Dat heeft alles te maken met zijn shows, waarbij de overactieve multi-instrumentalist zijn frisse, poppy en complex gelaagde tracks drummend, tokkelend, samplend én zingend ter plekke neerzet. Sound of 2016 of niet; Mura Masa staat op Down The Rabbit Hole rotsvast boven aan de shortlist.
Dubioza Kolektiv
Dubioza kolektiv trekt nu al bijna vijftien jaar langs de velden met dezelfde beproefde formule: stamp volvette ska, punk, reggae, dub, hiphop, balkanbeats en een maatschappijkritische boodschap in een blender en serveer heet. Maar waar de meeste balkanista’s dat succesrecept na drie nummers flauwgekauwd hebben, zetten deze mannen uit Bosnië-Herzegovina hun feestexpress doodleuk een versnelling hoger. Op én naast het podium, want na talloze protestshows en landelijke campagnes is Dubioza inmiddels ook een gerespecteerde stem binnen de Bosnische oppositie. En de rest van de wereld: op de laatste ep Happy Machine draagt de band onder meer een track op aan de oprichters van The Pirate Bay.
The London Souls
Classic kick-ass rock & roll maken lijkt zo makkelijk. Wat heb je meer nodig dan een paar akkoorden, een gitaar, een drumstel en een muffe garage? The London Souls wisselt graag een hartig woordje met je. Dit Amerikaanse duo versmelt de riffs van Led Zeppelin, de soul van Sly Stone en de harmonieën van The Beatles tot een briljant gelaagde, maar smerig lekker vonkende sound, die je hart onherroepelijk op hol krijgt. Na een valse start – een auto-ongeluk van zanger/gitarist Tash Neal vertraagde de release van het langverwachte tweede album Here Come The Girls – kan The London Souls zich dan ook gaan opmaken voor een plek in diezelfde eregalerij der groten.
Pat Thomas & Kwashibu Area Band
De goedlachse Pat Thomas was in de jaren zestig en zeventig een grote naam binnen de Ghanese high life, afrobeat en afropop. High life? Thomas en zijn generatie – waaronder de al even grootse Ebo Taylor en Tony Allen – mixten als eersten traditioneel Afrikaanse muziek met westerse instrumenten en stijlen, een tot dan toe ongehoorde sound die al snel zou leiden tot de veel bekendere afrobeat. Met The Kwashibu Area Band doet Thomas aan de hand van nieuw en classic werk die glorietijden herleven. En reken maar dat The Golden Voice of Africa weet hoe funky die waren.
Sonido Gallo Negro
Sonido Gallo Negro brengt psychedelische Zuid-Amerikaanse cumbia uit de jaren zestig en zeventig terug waar hij hoort: frontstage. Op het podium combineren deze negen gemaskerde Mexicanen mystieke rituelen met vintage instrumenten als de güiro, conga’s, het Farfisa-orgel en fuzzy gitaren. Hun sfeervolle instrumentals passen als soundtrack net zo naadloos bij een gruizige western als een blurry surffilm op Super8. Of een zonovergoten festival aan een paradijselijk meertje bij Beuningen, bijvoorbeeld.
