Fink is de artiestennaam van Fin Greenall. Hij begon zijn carrière als dj/producer van elektronische muziek, maar gaat tegenwoordig door het leven als singer-songwriter. Hij leerde zichzelf al op jonge leeftijd gitaarspelen en dat is de basis voor zijn latere muzikale switch.
In zijn beginjaren bracht Fin Greenall verschillende techno en triphop projecten uit onder de aliassen EVA, Sideshow en later ook Fink. Onder die naam bracht hij zijn debuutalbum ‘Fresh Produce’ uit, waarmee hij naam maakte in de dance-scene. Ook produceerde hij o.a. voor een toen nog onbekende Amy Winehouse. In 2006 verscheen zijn eerste album als singer-songwriter, genaamd ‘Biscuits for Breakfeast’.
In 2014 verscheen er een nieuw album van Fink, ‘Hard Believer’. Een van de mensen waarmee hij samenwerkte is de Nederlandse jazzpianist Ruben Hein. Het album is geïnspireerd door de grillen van het leven en vooral op het gebied van songwriting heeft Fink zichzelf wederom naar een hoger niveau getild. Muzikaal gezien balanceert de plaat tussen folk, elektronica, blues en rock.
Vrijdagavond trad Fink op in de volledig uitverkochte grote zaal van De Oosterpoort. Met een glas wijn in zijn hand betreedt hij het podium. ‘How are you doing?’ vraagt hij. Dat Fink een zwak voor Groningen heeft blijkt later tijdens zijn concert, wanneer hij probeert het Groningse motto ‘Er gaat niets boven Groningen’ te zeggen, hetgeen hem trouwens aardig goed af gaat, ondanks dat hij moeite heeft met onze G.
De lichten van de zaal gaan vol open terwijl Fink op komt, maar deze worden op een gegeven moment voorzichtig gedimd en wordt er een ietwat zweverig muziekje gestart wat doet denken aan een hartslag. Terwijl de rookkanonnen hun werk doen, en het geluid van de hartslag langzaamaan wegebt, wordt de set geopend met het nummer ‘Pilgrim’, afkomstig van het album ‘Hard Believer’.
Hierna wordt ‘Warm Shadow’ ingestart, waarmee de sfeer in de zaal steeds knusser, huiselijker begint aan te voelen. Het minimale licht tijdens dit optreden draagt hier zeker aan bij. Aan het einde van het nummer ‘Sort of Revolution’ knielt Fink neer voor zijn effectpedalen en produceert hieruit de meest bijzondere, haast buitenaards klinkende geluiden.
Het tweede gedeelte van de avond laat ietwat hardere nummers horen. Hoewel ‘Shakespeare’ begint zoals de voorgaande nummers, rustig en sferisch, eindigt deze krachtiger dan de eerdere nummers. Wanneer Fink het nummer ‘Sunrise’ ten gehore brengt, verandert het licht in de zaal in een mooi schouwspel.
Tijdens het gehele concert is het Fink en zijn bandleden gelukt een intieme setting te creëren in de grote zaal van De Oosterpoort, mede door de opstelling van de band, die als een boog om Fin Greenall heen staan. In het publiek zag ik stelletjes die elkaar vastpakten, mensen die met hun ogen dicht van de muziek genoten. Na de toegift worden alle bandleden voorgesteld en trakteert de drummer ons op een mooie solo. Na een staande ovatie verlaat Fink het podium en de zaal, maar iets in mij zegt dat hij vast nog wel eens een keer terug keert naar Groningen.
