In zijn woonplaats Detroit staat Howard Glazer bekend als een van de beste gitaristen en sommigen noemen hem zelfs een virtuoos. Waar het begrip ‘goede gitarist’ eindigt en het begrip ‘virtuoos’ ophoudt is een schimmig gebied, maar sinds ik hem leren kennen met zijn vorige album “Wired For Sound” staat hij ook voor mij hoog op het lijstje. Zijn vorige drie albums waren nog opgenomen met zijn vaste band, de EL34’s. Voor zijn nieuwste cd “Stepchild Of The Blues” heeft Glazer hulp van anderen gekregen.
De negen songs zijn geschreven door Glazer zelf en hij heeft ook getekend voor de productie
en het mixen. Hij wordt hier begeleid door Chris Brown (bas) en Charles David Stuart (drums). Verder doen op diverse nummers nog gasten mee als Harmonica Shah (harmonica), Chuck Bartels (bas), Larry Marek (orgel), en de zangeressen Maggie McCabe en Stephanie Johnson.
Met de opener “Don’t Love You No More” zitten we meteen in de flow. Het is een stevige op blues gebaseerde rocksong met heerlijk gitaarriffs. Met de op Diddley-ritmes gebouwde “Shakin'” en het akoestische en intense “Gas Pump Blues” gaan we door. De harmonicaondersteuning van Harmonica Shah maakt dit een van de beste nummers van het album. “Telephone Blues” is een klassieke bluessong met BB King-achtige gitaar en een heerlijk smeuïg orgel. “Honey & Spice” is een rauwe rockende blues, gevolgd door de Dylan-achtige ballad “Somewhere”. In “Cried All My Tears” horen we stevige bluesrock á la Detroit en “Liquor Store Legend” is een blues met het klassieke vraag-en-antwoord spelletje. Met “Hurtful Feeling” zijn we alweer aan het laatste nummer van de cd aangekomen. Het is een typische Chicago-achtige blues in de trant van Muddy Waters en Elmore James met wederom prachtig harmonicaspel van Harmonica Shah.
Zoals ik al schreef was het vorige album mijn eerste kennismaking met Howard Glazer. Ik was toen al onder de indruk van ’s mans capaciteiten en dit is met “Stepchild Of The Blues” alleen maar toegenomen.
(Lazy Brothers Records) (8/10)
