Dauwpop heeft een divers programma, met onder andere de muziekstijlen dance, rock, pop, punk, reggae, rap, folk en jazz. En een goede mix van nieuwe bands zoals Sir Yes Sir, Trauma Helikopter en Jacco Gardner naast ‘oude’ rotten in het vak Therapy? en Kaiser Chiefs. Dit jaar is het veld kleiner, ligt het festival midden in de bossen en is er gekozen voor één hoofdpodium in plaats van twee, waardoor het festival intiem en gezellig aandoet. De geur van dennenbomen maakt het plaatje compleet.
De fans van John Coffey breken in de vroege avond de tent af: het hek wat tussen het publiek en podium staat, wordt met gemak opgetild en naar voren geschoven. Vele handen van beveiliging en EHBO-ers zijn nodig om de enthousiaste menigte tegen te houden. Zanger David Achter de Molen hitst het publiek verder op: ‘kom allemaal op het podium!’ Maar dat hek staat nog en wordt steeds verder van het podium afgeduwd. Eén fan hangt zelfs boven in de King King, de witte schoolachtige houten barak waar John Coffey optreedt, zwierend als een aapje. Tegelijkertijd draait in de dancekuil Don Diablo er heerlijk op los met een mix van bekende en minder bekende songs , waarna de Haagse De kraaien het van hem overnemen. De sfeer die Don Diablo opgebouwd heeft, gaat helaas verloren.
Caro Emerald komt op met de woorden: ‘wij hebben al heel lang niet meer op een festival gestaan, dus we hebben er extra veel zin in!’ Nu is lang een relatief begrip en voor iedereen anders in te vullen, maar stonden ze niet ook dit jaar op festival Paaspop, eind maart? Anyhow, de set van Caro Emerald is wederom strak, naar mijn idee iets té. Andere bands die altijd een strakke set spelen, zijn de Belgische band Balthazar en Kensington. Ook bij hen is er weinig variatie in de show, maar het blijft wel altijd boeien, tot de laatste minuut. Afsluiten op het hoofdpodium met de Kaiser Chiefs is een goede en veilige keuze. Zij weten wel hoe je het publiek aan het dansen moet krijgen.
