Een stampvol uitverkocht Patronaat is de plaats van handeling. De artieste, die met haar band zorgt voor deze volle bak, is Beth Hart. Nog nooit een echte hit gehad maar toch weet ze elk concert tot op de laatste kaart uit te verkopen. En vandaag lijkt het wel of er toch een paar kaartjes meer verkocht zijn. Nederland is gek op Beth en Beth is gek op Nederland. Eigenlijk heeft Nederland gezorgd voor haar doorbraak. Sowieso was tot kort haar populariteit in Europa hoger dan in haar thuisland Amerika. Haar enige livealbum werd in 2005 dan ook opgenomen in Paradiso.
Muzikaal, maar ook visueel, heeft deze “rockbitch” de laatste jaren een transformatie ondergaan. Haar laatste 2 albums zijn ingetogener dan voorheen en stond ze vroeger op het podium in een afgetrapte en afgezakte spijkerbroek en een tanktop, vanavond staat ze in een kort galajurkje en stiletto pumps op het podium. Ook haar band is keurig aangekleed. Daarentegen heeft haar show niets ingeboet. Vanaf opener “Good as it gets” trekt ze van leer. Dit ondanks stemproblemen waardoor ze eerder deze week al haar concert in De Bosuil heeft moeten afzeggen.
Natuurlijk worden er behoorlijk wat nummers van haar laatste albums, “My California” en “Bang Bang Boom Boom”, waaronder het titelstuk van deze laatste, maar ook “Baddest Blues”, “Happiness… Any Day Now”, “The Ugliest House On The Block” en “Better Man”. Maar ook het werk waar ze populair mee geworden is worden (oa “Sick”, “Waterfalls”en “Is That Too Much To Ask”) niet overgeslagen. Gedurende het concert wordt het publiek heen en weer geslingerd tussen Beth oude stijl en Beth nieuwe stijl. En het smult. Vooral als tijdens de toegiften “Monkey Back” en “LA Song/Leave The Light On” voorbij komen. Als de laatste klanken uiteindelijk verstomd zijn is iedereen er van overtuigd dat de 2 stijlen van Beth prima mixen en gaat iedereen met een meer dan tevreden gevoel weer huiswaarts.
