Sommige bands zien touren als een onaangename onderbreking van het creatieve proces van muziek maken. Als robots werken ze concerten af, vallen voor ingewikkelde muzikale stukken terug op samples en doen soms niet eens moeite om hun verveeldheid te verbergen. Zo niet Dirty Projectors. Nee, zeker niet Dirty Projectors. De Amerikaanse band zou veldslagen kunnen winnen zonder een zwaard te heffen, zonder een boog te spannen en zonder ook maar één kanon in stelling te brengen. Tegen Dirty Projectors kan iedere band direct weer inpakken zonder een noot te spelen. Het heeft geen zin. Dirty Projectors betovert en laat het publiek als apostelen achter, klaar om het woord te verspreiden.
Ik houd er niet van om in mijn artikelen de ik-vorm te hanteren. Niet de journalist, maar de muziek moet centraal staan. Maar screw it, vandaag doen we dat anders. Vandaag spreek ik tot u met de overtuiging van de heilige Johannes en de wilskracht van Multatuli. Ja, dit voelt goed.
Onder mijn vrienden sta ik bekend als concertjunk. Ik ben vaak meerdere keren per week in een concertzaal te vinden en heb dan ook al veel gezien. Niet zo zeer de grote namen, nee, de bands die muziek vernieuwen. De bands die de trends zetten voordat grote namen deze overnemen. Melkweg en Paradiso zijn als het ware een tweede thuis voor me. Fever Ray, Fink, Connan Mockasin, Little Dragon, The Whitest Boy Alive, Husky Rescue, Bat For Lashes en vele anderen; ik heb ze allemaal gezien.
Maar waarom deze name dropping? Nou, Dirty Projectors is het beste wat ik op muzikaal gebied gezien heb. Ooit.
Toegegeven, het optreden was een beetje statisch. De zes bandleden blijven allemaal op hun plek staan. Het zijn ook geen multi-instrumentalisten. Maar het maakt allemaal niet uit. Dirty Projectors is, anders dan je voor het optreden misschien zou verwachten, perfectie. Het samenspel is briljant, valse noten zijn nergens te bekennen en toch blijf de ene onverwachte noot de andere opvolgen.
Muzikaal-technisch lastige stukken lijkt de band juist op te zoeken. Zo zingen de drie dames een stuk ieder een korte noot, waarbij ze elkaar snel aflossen, een ongelooflijk moeilijk stuk waar andere bands ongetwijfeld samples voor had ingezet. Dirty Projectors doet het live. Foutloos.
Bekend zullen ze met hun experimentele indiemuziek misschien nooit worden. Maar oh, oh, oh, wat zijn ze goed. Mocht je ooit in de gelegenheid zijn om ze live te horen: doen! Ook als de muziek je niet helemaal ligt. Je hoeft immers ook niet van architectuur te houden om de gebouwen in New York te kunnen waarderen. Dirty Projectors is het waard.
