Zijn vorige album ‘No Hero’ was er een om op te vreten. Hartog, Amsterdammer, singer-songwriter puur sang. Op zijn vorige album dan toch in ieder geval. Nu, twee jaar later is ‘Happy Days’ uit, de opvolger, waarvan de verwachtingen hoog gespannen waren. Tien nummers in een genre dat rust zou moeten uitstralen in de 51 minuten dat de cd duurt.
Opener ‘Werewolf Heart’ komt dan nog binnen als een soort wat kalere Novastar en ook afsluiter ‘Bed & Breakfast’ klinkt nog echt zoals we Hartog kenden van zijn album twee jaar geleden. Voor de rest zijn de nummers minder ingetogen, met een grotere rol voor de drums en dat is jammer. Niet dat het drumspel nu zo slecht is, verre van dat, maar passen bij de songs doet het gewoonweg niet.
‘Words’ is nog enigszinds te versmaden, hoewel de keuze voor slechts zang, gitaar en drums toch net die tussenstap is die te vol of te kaal is voor de muziek. Jammer, een gemiste kans, want de stem van Hartog heeft veel in zich, en zet hem puur met een gitaar op een podium en hij zal de sterren van de hemel zingen. Maar puur met drums erbij? Nee, ik zou het niet doen.
Goed, een kleine nuancering, ‘Happy Days’ is echt geen ‘slecht’ album, het had gewoon alleen beter anders opgelost kunnen worden. Minder is meer is hierbij een veel zeggende en gepaste uitspraak. Jammer, zijn vorige album was super, dit is een duidelijke mindere… (4/10) (Eigen productie)
