Het kleine amfitheater van Kersouwe was niet helemaal gevuld. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de niet voor iedereen toegankelijke muziek van Eefje de Visser. Met haar teksten is ze zeker origineel en daardoor interessant voor een kleinere groep liefhebbers. De temperatuur was al aardig gedaald waardoor er wel wat warmte van de muziek welkom was. De opening de avond werd verzorgd door Lichte Dichter. Het gedicht ‘U’ werd in het donker voorgedragen. ‘Waterloper’ was het eerste nummer gezongen met band wat direct daarna werd ingezet.
Een mooi vertellende beeldende intro over Lente. De muziek klinkt mooi, de viool klinkt frivool door de nummers, de percussie geeft houvast. De zangeres heeft een heldere stem die soms door de te harde donkere stem van de zanger wordt weggedrukt. Jammer want de samenzang klinkt wel goed. ‘Versta je mij’ is een prachtige song waarin de instrumenten tot zijn recht komen. De afwisseling van muziek en gedichten was mooi verwoord in een ode aan een oude auto die plaatst moest maken voor de gezinsauto. ‘Niet hier’ gaat over van de foute mannen die aan de bar hangen op zoek naar een vrouw. Mina Homma op viool en piano en Jozan van Balkom brengen het door zanger Jesse van den Elsen geschreven nummer ‘Kruisvaarder’. De piano is soms wat luid voor de gevoelige Jesse van den Elzen stem. Drummer Bart Janssen zorgde met kleine extra geluidjes voor een lekker sausje bij de muziek. Een mooi gedicht over de moeite van het schrijven, ik praat wel tegen een bandje was de oplossing. Mooie teksten en lekkere muziek alleen de balans is soms nog wat lastig. Niet verbazend als je hoort dat dit pas het tweede optreden in deze setting is.
Na een korte pauze om wat warms te drinken was het aan Eefje de Visser om het publiek warm te houden met haar klanken. Vanavond passeren alle nummers van haar debuut album ‘De Koek’ de revue. In Oktober start haar theatertour, dit is een try-out. Eefje is geen prater, ze speelt liever muziek. Behalve het bizarre verhaal over de toetsenist Jette Heringa tijdens de Horizontour. Zeilschepen langs de waddeneilanden varen met vele verschillende bandjes en muziek. Op Een Dag dat de boot droog lag op het wad is jelte gestruikeld en is zijn hand gebroken. Kort daarna was hij flauw gevallen en daarbij had hij zijn voet ook nog gebroken. Soms zit het niet mee! Dat is nu pas 3 weken geleden en hij speelt nu al weer mee. Erg knap als je bedenkt dat hij een voet minder heeft om te gebruiken en een hand die ook nog niet optimaal was. ‘Naast me’, de opening, speelt ze alleen met haar gitaar als begeleiding. Meteen mooie tekst, een hand in mijn mouw en de andere in jou (hand). Een mooie directe overgang doordat de band mee gaat spelen, naar haar volgende song ‘Schip’.
‘In t gras’, dat ze zong zonder veel adem te halen hele zinnen achter elkaar, een kenmerk van meerdere van haar liedjes. ‘De nacht werd dag en dag werd nacht’, dat vond ik echt zo goed bedacht “Ik wachtte af, verwachtte dat de pijn van nergens thuis te zijn een klein beetje werd verzacht. Terwijl ik daar lag in het gras”. Ik dacht na met wat andere instrumenten met de banjo en trompetten. De song ‘Trein’ begint met een beat die je meenam in het ritme. Dat kan een krachtig nummer waardoor het geloofwaardig over kwam, ze kan het! Tijdens ‘Verdriet’ was het echt muisstil in het bos, je voelde de onmacht over verdriet weerklinken. Wederom rake tekst: “Want ik wist het wel, ik wilde het zien maar ik zag het niet, dacht dat ik alles begreep maar ik begrijp alleen maar mijn eigen verdriet”. De Toegift: ‘Schotland’; nog met de volledige band die haar steun en toeverlaat is en de liedjes in een mooie lijst mee presenteerde. De afsluiting deed ze net als de opening alleen. ‘Call me’, het enige nummer in het Engels dat Eefje speelde bij De Wereld Draait Door, was tevens het slotakkoord van deze mooie poëtische zangavond.
Foto’s (c) 2012 Hans Kreutzer
