In One Hour koppelt Edit Kaldor een uitgesproken theatrale vorm aan een existentieel thema: onze verhouding tot tijd en de dood. Binnen het theater neemt zij het moment zelf als uitgangspunt om onze perceptie van tijd te verkennen. Beginnende met een aantal tijdexperimenten en persoonlijke verhalen, mondt de voorstelling uit in een intense zintuiglijke ervaring: een reis door de lichamelijke en geestelijke gewaarwordingen die verbonden zijn aan het sterven.
One Hour wikkelt het publiek in een omgeving van lotgenoten, geluiden, beelden en vragen. De voorstelling nodigt de toeschouwers uit om het sterven met nieuwsgierigheid te benaderen, en hun eigen levens vanuit het perspectief van de dood bekijken; een persoonlijke beleving, als een lucide droom, nu, hier, samen, alleen.
De Hongaarse Edit Kaldor vertrok als tiener met haar moeder naar de metropool New York, waar ze tien jaar lang woonde voor zij neerstreek in Amsterdam. Haar persoonlijke geschiedenis bepaalt veel van wat zij als theatermaker in het theater aan de orde wil stellen. One Hour is een bijzondere ervaring en stelt, anders dan misschien doet vermoeden, vooral het leven centraal.
