‘Crystal Eye’, negenentwintig jaar na oprichting van Vengeance en de band is nog altijd springlevend. Meer bandwisselingen dan albums en singles bij elkaar staat toch weer de vertrouwde Leon Goewie als zanger voor de band. Officieel niet eens de eerste zanger, maar wel de zanger waarmee de band een 25 jaar geleden al een vet optreden neerzette op Dynamo Open Air, destijds het mooiste festival van Nederland. Toen nog wel, hoewel het aan Vengeance niet zal hebben gelegen, aangezien ze met ‘Crystal Eye’ niet lijkt te zijn veranderd sinds die tijd.
Nu alleen met andere muzikanten, maar de stijl en de sfeer is van weleer. Als je drummer Chris Slade (ex-AC/DC), Keri Kelly (ex-Alice Cooper) en Chris Glen (ex-Michael Schenker Group) weet te strikken voor je album en band, mag je jezelf gelukkig prijzen, en in een eerder gesprek met zanger Leon Goewie vertelde de frontman dan ook zich dolgelukkig te prijzen met deze top-line up en terecht. Helaas is alleen Jan Somers er niet meer bij. De vaste gitarist van Vengeance overleed begin 2011 aan een hartaanval, maar Goewie strikte diens zoon Timo Somers (Delain), die het eerbetoon aan diens vader gastoptredens op twee nummers wilde begeleiden. Een waar evenwicht met de twee nummers op ‘Crystal Eye’ waarop de laatste solo’s van Jan Somers vakkundig inverwerkt zijn.
Horen we daar een stukje van USA for Africa in ‘Barbeque’? Het zal toeval zijn, hoewel ‘Whole Lotta Metal’, geschreven door Ex-Black Sabbath-zanger Tony Martin, een duidelijk stuk Deep Purple en ook zelfs wat Golden Earring in zich heeft. Dat het nummer uiteindelijk bij Vengeance terecht kwam, waarbij Goewie AC/DC drummer Chris Slade vroeg mee te drummen op het album (en dus het nummer) is dan weer de grootste toeval die je maar kan bedenken.
Een vreemde opening van ‘Five Knuckle Shuffle’, die wat on-metal honkie-tonk-piano opent, en weer sluit. Het was niet nodig geweest en de grote vraag is dan ook waarom Vengeance op deze absurde distraction is gekomen. Misschien toch een knipoog naar de soms vreemde geluiden die Guns ’n Roses gebruiken, de band die het nummer voor het zelfde geld op hun album had kunnen zetten. Zo ook met opvolger ‘Desperate Woman’, waarbij Vengeance zichzelf bewijst te behoren bij de grote metalhelden der aardig en ook VanHalen-achtige trekjes niet geschuwd worden.
‘Crystal Eye’ is doorspekt van herkenbaar oude metal, niet verneukt door de hedendaagse invloeden, maar puur gehouden alsof het album rechtstreeks uit de eighties kwam. Knap, maar met een bezetting van mannen die de eighties vrijwel allemaal herinneren als hun hoogtepunt, lijkt het niet anders dan normaal. Pak een gemiddelde hardrockvideo uit die tijd en plak deze qua beeld op de muziek van de hedendaagse Vengeance en je videoclip is af. Hoe herkenbaar is de muziek nu al!
Titeltrack ‘Crystal Eye’ is met recht nu al een klassieker te noemen. Vergeleken met de rest van het album doet het in het begin, zeker tekstueel, wat paganmetal-achtig aan, het is duidelijk de invloed van oud-bandlid Arjen Lucassen die het nummer schreef voor zijn oude maatjes. Wie Lucassen’s huidige projecten kent zal veel herkenningspunten horen, hoewel de zware grunts van Ayreon gelukkig missen. Het maakt het laatste werk van de rockers compleet, een plaatje dat met trots kan worden opgedragen aan Jan Somers, de fabuleuze gitarist die niet alleen binnen de band gemist zal worden. (8/10) (SPV)
