Jeff Buckley’s ‘Grace’ was het legendarische album welke ik vorige week voor jullie besprak. Het was het enige complete album wat de helaas op veel te jonge leeftijd gestorven zanger uitbracht. Vandaag ga ik een album bespreken welke de grote doorbraak voor de Britse muzikant werd. Het album kwam uit in 1976, het zou een van de best verkopende live albums aller tijden worden, deze week in ‘Legendary Albums ….. Frampton Comes Alive!’ (Peter Frampton).
‘Frampton Comes Alive!’ is een dubbel-LP door de Britse rockmuzikant Peter Frampton, het was de opvolger van vier solo-albums welke geen grote commerciële successen waren. Gereleased op 6 januari 1976, maakte het zijn debuut in de Billboard 200 op de 191e plaats. Een maand later stond het op de eerste plaats van deze hitlijst en bleef daar ruim tien weken staan. Het was het best verkochte album van dat jaar met een slordige 6 miljoen stuks in de V.S. en werd tot op heden het best verkochte live album ooit.
In het jaar van release werd ‘Frampton Comes Alive!’ genomineerd als album van het jaar door Rolling Stone. Het bleef ruim 97 weken in de Billboard 200 lijst staan en stond daar eind 1977 nog. De singles die van het album afkwamen ‘Show Me the Way’, ‘Baby, I Love Your Way’, en ‘Do You Feel Like We Do’ werden allen grote hits en worden nog regelmatig op de diverse radiostations gedraaid. Het album is opgenomen tijdens de zomer en herfst van 1975, hoofdzakelijk in Winterland, San Francisco en de Long Island Arena in Commack, New York. Het was in eerste instantie de bedoeling dat het een enkele LP zou worden, maar op aandringen van A&M Records werden er nog meer shows opgenomen en een dubbel-LP was het resultaat.
{slide=Peter Frampton – ‘Baby , I Love Your Way’}http://www.youtube.com/watch?v=cCe82WXr0Cg{/slide}
Tijdens deze concerten speelde Frampton op een aangepaste Gibson Les Paul elektrische gitaar (met drie humbucking pickups in plaats van de standaard twee). Het album was geperst in wat men noemt een “automatic sequence”, met kant één en vier op het ene album en kant drie en vier op het andere. Deze manier van persen maakte het makkelijker voor gebruikers van een automatische platenwisselaar om het album in de goede volgorde te beluisteren. Het “Talk box gitaar effect” werd Frampton’s handelsmerk toen het voor het eerst gehoord werd op twee van de drie hits van het album. De ‘Do You Feel Like We Do’ single versie is ingekort tot zeven minuten, de albumversie was veertien minuten. Maar zelfs met die zeven minuten is nog ruim twee keer langer dan de gemiddelde hitsingle en een van de langste nummers die ooit de top 40 haalde.
In januari 2005 kwam er een 25th Anniversary Edition uit, met daarop vier extra tracks die niet op het originele album stonden. (één van deze vier was in een radiostudio opgenomen als deel van een uitzending, en maakte geen deel uit van de concert setlist). Frampton produceerde het totaal geremixte en uitgebreide album helemaal zelf en speelde een verassingsconcert tesamen met de originele band bij Tower Records in Los Angeles ter promotie van het album.
